Love You for 365 Days

 

Blurb: 

Nag-iisang anak si Freya Ann 'Freen' Salvador ng isang sikat na negosyante sa bansa. Lahat ng mga tao ay tinitingala ang kanilang pamilya at nakabantay sa bawat kilos nila. Noong umabot na sa tamang edad si Freen ay napagkasunduan ng kaniyang pamilya na ipakasal siya sa kasosyo nito sa negosyo. Ngunit may ibang gustong gawin si Freen sa kaniyang buhay. Hindi niya gustong magpakasal sa isang tao at matali siya rito kagaya ng kaniyang ina. Kaya naman noong aksidente niyang makilala si Bianca 'Becky' Medoza ay hindi na siya nagdalawang-isip pang alukin ito ng kasal. 

Oo, nagpakasal siya sa isa ring babae kagaya niya. Hindi dahil sa ito ang kaniyang gusto ngunit upang magrebelde sa ama at tigilan siya. Ngunit sa hindi malamang dahilan ay unti-unting nagbabago ang kaniyang nararamdaman para kay Becky.

Chapter 1: "What?" nalilitong...

"What?" nalilitong tanong ni Freen. Napatigil siya sa pagnguya at tinitigan ang ama na patuloy lang sa paghiwa ng steak na kinakain nito.

"Hindi mo ba narinig ang sinabi ko, Freya Ann?" balik-tanong ni Fidel Salvador sa anak, ang may-ari ng Salvador Corporation. Isa sa pinaka malaki at sikat na business owner sa bansa. Tanyag ang kanilang apelyido dahil sa sila ang pinakaunang nagtayo ng negosyo ng mga alak sa bansa. Na nasundan pa ng iba't ibang negosyo at mas lalo pang lumawak.

"I heard you, Dad. Ang hindi ko lang maintindihan ay bakit? Arrange marriage? Are you serious?!" hindi makapaniwalang tanong ni Freen.

"Freen," tawag ni Patricia, ang ina ni Freen.

Bumuntonghininga naman si Freen at pilit na pinakalma ang sarili. Minsan na nga lang siya umuwi sa bahay nila ay ito pa yang maririnig niya sa magulang.

"I don't want it," mariing sabi niya.

Tumigil sa paghiwa si Fidel at tiningnan ang anak. "And what do you want, huh? Hindi mo ba nababasa ang mga tinatawag ng mga tao sa 'yo ngayon?"

Agad na nag-iwas ng tingin si Freen sa kaniyang ama. Hindi lingid sa kaniyang kaalaman ang mga sabi-sabi tungkol sa kaniya ng mga tao. Lalo na ng mga nasa mediya. Dahil sa sikat na negosyante ang kaniyang ama ay lahat na lang ng galaw nila ay sinusundan ng mga ito. Para siyang biglang naging artista kahit hindi naman niya iyon trabaho.

Ilang araw na kasing nagte-trending ang kaniyang pangalan dahil naiuugnay siya sa isang modelong babae. Marami ang nagsasabi na siya raw ay lesbian. Na sa katunayan ay hindi naman niya alam. Oo, nakilala niya ang modelong iniuugnay sa kaniya. Nakasama niya ito sa isang party at alam ng lahat na bisexual ito. Ngunit wala talaga silang relasyon dahil iyon ang unang beses at huli niyang nakita ang dalaga. Ni hindi niya alam kung bakit kumalat ang chismis na iyon patungkol sa kanilang dalawa.

At isa pa, galit ang kaniyang ama sa mga ganoong tao. Oo, isang homophobic ang kaniyang ama. Kinasusuklaman nito ang mga bakla at lesbian. Para dito ay babae at lalake lamang ang dapat mayroong kasarian ang mga tao.

"You know it's not true," mahinang sagot niya sa ama.

"Kaya nga kailangan natin 'tong gawin para matapos na ang mga kwento tungkol sa 'yo, Freya Ann."

Naikuyom ni Freen ang mga palad. "Then what? Magiging kagaya ako ni Mommy? No, Dad! I'm still young! I want to live my life the way I want!" ani niya. Kitang-kita niya kung paano maging sunod-sunoran ang kaniyang ina sa ama na sobrang higpit. Kaya habang lumalaki ay unti-unti rin siyang nagrerebelde rito. At higit sa lahat ay ipinangako niya sa sarili na hindi siya tutulad sa ina.

"Freya Ann Salvador!" Nagtaas na ng boses si Fidel. Hinampas pa nito nang bahagya ang lamesa. "Wala ka na talagang respeto sa mga magulang mo! Kailan ka ba magtitino, ha?!"

Napapikit nang mariin si Freen. Hindi na siya sumagot sa ama at tumayo na. Narinig pa niya ang pagtawag ng mga ito ngunit hindi na siya lumingon pa. Dali-dali siyang lumabas ng mansyon at sumakay sa pulang Chevrolet Camaro Z1 niya. Twenty-six na siya pero pilit pa rin siyang kinokontrol ng ama. Kung hindi nga lang dahil sa ina ay hindi na talaga siya babalik sa kanila.

Sa inis ni Freen ay napagdesisyonan niyang dumeretso sa club ng kaibigan. Si Summer Jhean Hernandez. Isa rin sa mga kababata niya at anak ng kasosyo ng kaniyang ama. Ngunit hindi kagaya niya ay mabait ang mga magulang nito sa kaniya. Sa katunayan ay isang lesbian si Summer at mayroon nang fiancee na isa ring babae. Tanggap na tanggap ito ng ama at sinusuportahan pa sa nais nito.

"Freen! What a surprise! Hindi ka busy?" Niyakap ni Summer si Freen. Dumeretso kasi ang dalaga sa opisina niya sa third floor. "Let me guess? Your father again?"

Naupo si Freen sa couch at bumuntonghininga. "You really know me well."

Ngumisi si Summer. Nagsalin siya ng alak sa mga baso at inabot ang isa kay Freen. "Ano na naman ang nangyari?" tanong niya. Naupo siya sa katapat nitong upuan.

Muling bumuntonghininga si Freen. Tinungga niya ang alak na inabot sa kaniya ni Summer. "Dad... he wants me to get married."

Natigilan si Summer. Nangunot ang noo nito at tinitigan ang kaibigan. Hanggang sa unti-unti itong tumawa.

"What, Summer Jhean? Tumigil ka nga!" saway ni Freen sa kaibigan.

Lalo namang natawa si Summer. "You? Kanino? Sa lalake ba?"

"Of course. Saan ba dapat?"

"You? Freya Ann Salvador? Are you straight?"

Si Freen naman ang natigilan sa tanong ng kaibigan. Nag-iwas siya ng tingin dito. "O-Of course," bulong niya.

"Fuck you, Freen! Ako pa ba ang lolokohin mo?" natatawa pa ring sabi ni Summer. Tumayo siya at naupo sa tabi ng kaibigan. Inakbayan niya ito. "So, are you going to do what your father want?"

"Hell no! Sa tingin mo ba magpapakasal talaga ako? Alam mong iyon ang pinaka ayaw kong gawin sa buhay ko. Hindi ko pinangarap na maging kagaya ng mommy ko. Sunod-sunuran sa gusto ng asawa. Walang sariling desisyon sa buhay dahil kailangan pang tanungin si Dad."

"That will happen if you get married to a man."

"What do you mean?"

"Well, what I mean is, bakit hindi ka na maging totoo finally sa sarili mo, 'di ba?"

"I'm not like you, Summer. No offense."

"Duh? Alam ko naman na sinasabi mo lang 'yan dahil sa tatay mong homophobic."

Napailing na lang si Freen. "You know what? I should go now."

"Huh? Saan naman? Mamaya ka na umalis! Dadating sila Selene."

Si Selene, ang fiancee ni Summer na isang model. Na kaibigan ng modelong na li-link ngayon sa kaniya. Napailing si Freen.

"Mas lalong kailangan kong umalis, Summer."

Tumawa si Summer. "Why? Dahil pwedeng ma-confirm mo na totoong mong gen—"

"Shut up!" inis na sabi ni Freen. Dahil doon ay lalo siyang tinawanan ng kaibigan. Napailing na lamang siya at nagmartsa na palabas ng opisina nito. Pumunta siya sa first floor kung nasaan ang main bar. Lumapit siya sa tapat ng bar tender at um-order ng drinks.

Habang naroon ay iniisip niya ang mga sinabi sa kaniya ni Summer. Straight siya, iyon ang alam niya sa sarili. Sa katunayan ay nagkaroon naman siya ng nobyo pero hindi naman iyon nagtagal. Dahil na rin sa pinigilan siya ng ama. Pero hindi niya rin maitatanggi na madalas siyang humanga sa ibang mga babae. Para sa kaniya ay hindi naman iyon masama dahil humahanga lang siya. Pero para sa ibang mga kaibigan niya ay iba raw iyon. Hindi niya pa alam. Sa katunayan ay hindi pa siya sigurado sa kaniyang totoong kasarian kahit ganito na ang edad niya.

"Pwede ba?! Ayaw ko nga e!" 

Chapter 2: "She said no...

"She said no. Mahirap bang intindihin iyon?"

Napuno ng tensyon ang paligid nulang tatlo. Deretsong tinitigan ni Freen ang lalakeng may hawak sa isa pang babae.

"Whoa! Why? Do you want to join us?" tanong ng lalake imbes na umiwas.

Lalong nangunot ang noo ni Freen. Hinila niya ang kamay ng binata at bahagya itong itinulak. Wala siyang pakealam kung lalake man ito at mas matangkad sa kaniya dahil hindi niya nagustuhan ang ginagawa nito.

Mukha namang hindi nagustuhan ng lalake ang kaniyang ginawa kaya hindi ito nagpatulak sa dalaga. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"

"Kapag sinabi ng isang babae na ayaw niya. You should stop already. You are harassing her."

"What? Girlfriend ko 'yan!"

"Ano?!" sabat ni Becky. "Hindi 'yan totoo, Miss! Hindi ko nga kilala 'yan e!"

Pinagkrus ni Freen ang mga kamay at muling tinitigan ang lalake. "Boy, if you want a fuck, you shouldn't find it here." Tiningnan niya ang lalake mula ulo hanggang paa. "Walang papatol sa 'yo kahit na bakla."

Napanganga si Becky sa sinabi ni Freen. Hindi niya maiwasang mamangha sa sinabi nito dahil totoo naman. Bigla na lang kasi sumulpot sa likuran niya ang lalake kanina habang sumasayaw siya. Magmula noon ay hindi na siya nito tinantanan at pinipilit na sumama rito.

"O-Oo nga! Totoo!" segunda ni Becky sa sinabi ni Freen. "Ang panget mo kaya!"

Napangisi si Freen sa sinabi ni Becky. "See? No one likes you here. So, go!"

Kitang-kita naman ang galit sa mukha ng lalake. Pinaglipat-lipat nito ang mga tingin sa dalawang dalaga. Ngunit minabuti na lamang nitong iwanan ang mga ito kaysa mapalabas sa loob ng club.

Nakahinga naman nang malalim si Becky noong umalis na ang lalake. Muli siyang naupo at ininom ang alak na ibinigay sa kaniya ng lalake. "Sa wakas!" ani niya.

Napailing naman si Freen at muling naupo sa kaniyang pwesto. Ang pinaka ayaw sa lahat ay mga lalakeng kagaya nito na akala mo ay gugustuhin ng kababaihan. Umaabot pa sa puntong kailangang mamilit para lang patulan.

"What a freak," napapailing na sabi ni Freen.

"Uy, thank you!" Kinalabit ni Becky si Freen. "Salamat sa pagtulong mo sa akin kanina, ha?"

Nangunot ang noo ni Freen at tiningnan ang kamay ni Becky na nakahawak sa braso niya. Pagkatapos ay seryoso pa ring tiningnan ito sa mukha.

Para namang napahiya si Becky dahil sa mga tingin ni Freen. Unti-unti niyang binitawan ang braso nito at umusod nang kaunti.

"Sorry. Gusto ko lang mag-thank you."

"Okay."

Bahagyang napalabi si Becky. "Ang sungit naman," bulong niya. "Ang ganda sana e."

"What?" tanong ni Freen.

"Ha? Ah, sabi ko salamat po!" Nilakasan ni Becky ang boses niya. "Sige, iiwan na kita, Miss. Thank you ulit!"

Napailing muli si Freen habang sinusundan ng tingin ang dalaga. Napaayos siya nang upo at pinagmasdan ang likuran nito. Sa tuwing nakakakita siya ng isang babae ay hindi niya mapigilan ang sarili na suriin ito. Sakto lang ang katawan ng dalaga ngunit kahit na madilim ay kitang-kita niya na makinis ang balat nito mula sa suot nitong bestida. Sa kaniyang hinuha ay hindi sanay ang dalaga sa pagsusuot ng sandals na may mataas na takong dahil gumegewang ito nang kaunti. Kinuha niya ang baso ng alak at uminom doon habang patuloy na sinusuri ang dalaga. Hindi niya masisisi kung bakit natipuhan ito ng lalake kanina. Napakasimple nito ngunit litaw na litaw ang kagandanhan.

Natigilan siya noong biglang lumingon sa kaniya ang dalaga. Kumaway pa ito sa kaniya kaya nag-iwas na siya ng tingin.

'What is wrong with me? Ang aga pa ay parang lasing na ako!'

Napailing si Freen at minabuti na lamang na umalis sa lugar. Masyadong magulo ang kaniyang isipan ngayon para paguluhin pa lalo sa lugar na ito.

Nagpatuloy sa pag-indak si Becky sa gitna ng dance floor. Hindi na niya alam kung gaano katagal na siya nasa loob ng club habang pilit na inaaliw ang sarili. Umalis siya sa kanila matapos siyang palayasin ng sariling ina. Dahil lang sa wala raw siyang maitulong sa mga ito. Ang hindi niya maunawaan ay halos wala na ngang natitira sa sweldo niya kakaibigay sa mga ito. Pero siya pa rin ang walang maitulong.

"Whoa!" sigaw ni Becky. Napatigil siya sa pag-indak noong mapatingin siya sa bar counter at hindi na nakita ang babaeng tumulong sa kaniya kanina. "Umalis na siya? Sayang naman."

Hindi niya maitatanggi kanina na kung hindi dahil dito ay sigurado siyang mapapahamak na siya. Ngayon lamang siya nakaharap ng isang tao na may malakas na presensya. Pero hindi niya maiwasang mapaisip dahil pamilyar sa kaniya ang dalaga.

Noong mapagod ay minabuti na lamang ni Becky na lumabas ng club. Napabuga siya ng hangin noong mapatingin sa kalsada.

"Wala nga pala akong uuwian ngayong gabi," bulong niya sa sarili. "Ang malas ko naman ngayon—"

"Hey!"

Napatingin si Becky sa kaniyang gilid noong may nagsalita. Namilog ang mga mata niya noong makita ang lalakeng nangha-harass sa kaniya kanina.

"Ikaw na naman?" inis na sabi ni Becky.

"Change your mind now?"

"Mukha mo!" sigaw ni Becky at tumakbo palayo rito. Narinig niyang tinawag siya nito kaya mas lalo siyang nagmadali. Ngunit dahil sa panay ang lingon niya sa likuran at hindi rin sanay sa sandals na gamit ay bigla siyang napatapilok. Napasigaw si Becky sa sakit noong tumama ang kaniyang tuhod sa semento. "Ahh! Bwiset!"

"You! Bakit ba ang arte mo?!"

"Aray! Bitawan mo ako!" Pinagpapalo ni Becky ang kamay ng binata noong hinawakan siya nito sa braso. Ngunit dahil sadyang mas malakas ito sa kaniya ay wala siyang nagawa noong kaladkarin siya nito papunta sa parking lot. Wala manlang nakakapansin sa kanila dahil may kadiliman ang parteng iyon. Idagdag pang abot hanggang labas ang malakas na patugtog ng club. "Tulong! Bitawan mo ako! Tulong!"

Muling napasigaw si Becky sa gulat noong bigla na lamang natumba ang lalake at nabitawan siya. Napaatras siya at tumingin sa gilid niya. Doon ay nakita niyang muli ang dalagang tumulong sa kaniya at may hawak-hawak nang bato.

"Fuck!" sigaw ng lalake.

Binitawan ni Freen ang bato at nilapitan si Becky. "Are you okay? Can you walk?"

Sunod-sunod na tumango si Becky. "Y-Yes."

"Let's go. Bouncers na ang bahala sa kaniya."

"Ha?"

Ilang sandali pa ay may dumating na ilang mga bouncer na mula sa club. Agad na kinuha ng mga ito ang lalake upang dalhin sa police station.

"Freen! What happened?"

Nilingon ni Freen si Summer na humahangos palapit sa kanila. "It's okay now. Thank you sa tulong." Inalalayan niyang tumayo si Becky.

"Okay. Don't worry. Kami na ang bahala sa kaniya."

"T-Thank you po," nahihiyang sabi ni Becky.

"It's okay, girl. You're in good hands now." Kinindatan ni Summer si Becky.

Naiikot naman ni Freen ang mga mata. "Thank you, Summer."

Tumawa si Summer. "Bye, Freen! Enjoy!"

"Fuck," bulong ni Freen. Inakay na niya si Becky. "Come on. Ihahatid na kita."

"S-Sige po." 

Chapter 3: "Where do...

"Where do you live?" tanong ni Freen. Nasa passenger seat sa tabi niya si Becky at tahimik na nakaupo. Habang siya naman ay nagmamaneho na palayo sa club.

"Ahm..." Napakamot sa ulo si Becky. Nakalimutan niyang sabihin na wala nga pala siyang uuwian ngayon.

"Hey?"

"Ahm, sorry. Pwedeng pakibaba na lang ako diyan sa tabi?" nahihiyang sabi ni Becky.

"Ha? Why? I'll send you to your home. It's okay."

"E, okay lang. Nakakahiya sa 'yo."

"I said it's okay."

"Wala kasi akong uuwian," ani Becky at napatingin sa labas ng bintana. Nahihiya siya dahil halatang malaki ang layo ng estado nito sa buhay sa kaniya. Kahit nga ang sasakyan nito ay halatang mamahalin. Na kahit mumurahin niyon ay hindi niya magagawang bilhin.

"What? Paanong wala kang uuwian?"

Tumikhim si Becky. "A-Actually, mayroon naman."

"What are you? Pinalayas ka ba sa inyo?" pabirong tanong ni Freen.

"Oo..." bulong ni Becky.

Natigilan nang kaunti si Freen. Hindi niya inaasahan na ang biro niya ay totoo pala. Sa unang pagkakataon ay nakonsensya siya sa sinabi niya sa isang tao. Tumikhim si Freen. Humigpit ang hawak niya sa manibela. Kahit papaano ay nakikisimpatya siya rito. Hindi man siya pinalayas sa kanila ay gano'n naman ang kaniyang nararamdaman.

"You can tell me about it."

Muling napatingin si Becky kay Freen. Wala sa sariling napangiti siya noong makitang magaan na ang ekspresyon ng mukha nito.

"Akala ko masungit ka. Sorry."

"Huh? Paano mo naman nasabi?"

"Ahm, wala. Mayaman ka kasi."

Natawa si Freen. "I saved you two times. Tapos nahusgahan mo lang ako dahil mayaman ako?"

"Sorry naman. E akala ko pare-parehas kayo e. Tapos tinarayan mo pa ako kanina."

Napailing na kang si Freen. "Do you even know me?"

Nangunot ang noo ni Becky. "Sa totoo lang, pamilyar ka. Parang nakita na kita somewhere."

Napataas ang kanang kilay ni Freen. 'Where does she even come from and she doesn't know me?' namamanghang tanong niya sa isipan. Bilang lang ang kilala niyang hindi siya nakikilala. Lalo na ngayon na laman ang tv at trending sa internet ang mukha't pangalan niya.

"Ah! Siguro artista ka, 'no?" biglang sabi ni Becky.

"What? No!"

"Ay, okay." Napakamot sa ulo si Becky. "Anyway, ako si Bianca. Pero Becky ang tawag sa akin ng mga kaibigan ko."

"Becky?"

"Oo. Pwede mo rin akong tawaging Becky. Tutal naman ay iniligtas mo ako kanina."

"Okay, Becky. You really don't know me?"

"Sorry. Hindi ako matandain e."

"It's okay. You can call me Freen."

"Freen... sure! Nice meeting you, Freen!" Inilahad ni Becky ang kamay para sana makipag-kamay sa dalaga. Ngunit ibinaba niya rin ulit iyon noong maalalang nagmamaneho pala ito. "Sorry."

"It's okay." Inilahad ni Freen ang isang kamay. "Nice meeting you too, Becky."

Napangiti nang malapad si Becky. Agaf niyang kinuha ang kamay ni Freen at kinamayan ito. Namangha pa siya noong maramdaman kung gaano iyon kalambot.

'Grabe! Parang hindi nakahawak ng sabong panlaba ito!'

Napakislot naman si Freen noong magdapo na ang kanilang mga kamay. Sa hindi malamang dahilan ay biglang bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso. Kaya agad niyang hinila ang mga kamay at tinuon ang atensyon sa pagmamaneho. Kahit ano man ang mangyari ay hindi siya magpapadala sa mga tukso ni Summer sa kaniya.

"You can go to my place instead."

"Ha? Sigurado ka ba? Okay lang?"

Tumango si Freen. "Wala ka kamong pupuntahan ngayon. You can stay there tonight. Mag-isa lang naman ako sa bahay."

"S-Sige ba! Hindi ko na tatanggihan 'yan! Salamat!" nakangiting sabi ni Becky.

Tumikhim si Freen at tumango lang sa dalaga. Hindi naman siya parating ganito pero hindi naman siguro masamang tumulong paminsan-minsan.

Halos lumuwa ang mga mata ni Becky sa labis na pagkamangha sa building kung saan nakatira si Freen. Maayos naman ang kaniyang damit pero pakiramdam niya ay hindi nababagay sa lugar na iyon. Halos lahat ng mga nakakasalubong nila ay maayos at mamahalin ang kasuotan kagaya ni Freen. At ang pinagtataka niya ay may iilan na nagba-bow sa dalaga.

"Ahm, Freen. Bakit parang ang daming nagba-bow sa 'yo rito? Kilala ka ba nila?" tanong ni Becky noong makapasok na sila sa elevator.

"Of course. They're my employees."

Nangunot ang noo ni Becky. "Employee? Ano ka ba rito?"

"I owned this place."

Napanganga si Becky. "T-Talaga? Hala! Nakakahiya naman! Sorry!"

Umarko ang kilay ni Freen. Nilingon niya si Becky. "Why are you saying sorry?"

"E-E kasi hindi ko alam na..."

"It's okay. Let's go."

Napakamot na lang sa ulo si Becky. Sumunod siya kay Freen noong bumukas na ang pinto ng elevator. Habang patuloy pa ring iniisip kung sino ba si Freen. Hanggang sa noong makarating na sila sa penthouse nito ay halos humiwalay na ang kaniyang panga sa mukha dahil sa sobrang gulat.

"F-Freya Ann Salvador?! Seryoso?! Ikaw si Freya Ann Salvador?!" hindi makapaniwalang tanong ni Becky. Nakatitig siya sa malaking larawan na nakadikit sa pader ng sala ni Freen.

"Why? May mali ba roon?"

Nilingon ni Becky si Freen. "Gosh! Sorry hindi kita nakilala! Sabi ko na nga ba pamilyar ka e. Kaya pala pamilyar ka! OMG!" Lumapit siya kay Freen na nakatayo sa tabi ng isang lamesa. "Idol kita! Alam mo ba 'yon?"

Napangiwi si Freen. "Really?"

"Yes! Alam mo, ikaw ang modelo naming magkakaibigan! Kasi, biruin mo? Ang yaman na ng tatay mo pero may sarili kang negosyo! Tapos ang bait-bait mo pa. Ang dami mo pang charity! OMG! Kaya pala tinulungan mo ako kanina! Sorry talaga at hindi kita nakilala! E never ko naman kasi naisip na makakatagpo kita!"

"O-Okay?" Umatras si Freen. Para kasing maghuhugis bituin na ang mga mata ni Becky sa sobrang excitement na nararamdaman nito. "Thanks."

Sinapo ni Becky. "Sayang! Wala akong cellphone. Gusto ko sana ng selfie kasama ka."

"At paano mo naman naisip na pagbibigyan kita?"

Natigilan si Becky. Nakita niyang sumeryoso ang mukha ni Freen kaya muli ay bigla siyang nakaramdam nang pagkapahiya. "A-Ah, sorry. Na-excite lang ako. Hindi ko po sinasadya. Idol kasi kita talaga."

Napailing na lang si Freen. "Okay. You can use that other room. Pati ang mga gamit na nandoon ay pwede mo ring magamit. Just... don't be too loud, okay?" Tinuro niya ang kwarto sa kanang parte ng sala.

"Yes, ma'am!" Sumaludo pa si Becky kay Freen.

Tumango na lamang si Freen kay Becky at umakyat na sa ikalawang palapag kung nasaan ang kwarto niya. Habang si Becky naman ay hinintay na makaakyat si Freen bago pumasok sa kwarto na itinuro ni Freen.

"Wow!" namamanghang sabi ulit ni Becky. Simple lang ang ayos ng kwarto. Malaki ang kama na nasa gitna ng silid. May mahabang lamesa sa gilid kung saan mayroong desktop. Sa kabilang parte ay may malaking salamin na konektado sa terrace. Sa tabi ng pintong pinasukan niya ay may pinto rin kung saan naroon ang banyo at mga damit pangbabae.

"Iba talaga ang mayaman!" natatawang sabi ni Becky. Noong makita niya ang bathtub sa maluwag na banyo ay hindi na siya nagdalawang-isip pa na maligo. Dahil kay Freen ay sandali niyang nalimutan ang mga nangyari sa kaniya ngayong araw. Kung hindi dahil dito ay tuluyan nang nasira ang araw niya. "Sabi na e, mabait talaga siya. Kahit na tomboy siya." Napahagikhik si Becky. 

Chapter 4: Pakanta-kanta...

Pakanta-kanta pa si Becky habang naglalakad palabas ng banyo. Mahigpit ang hawak niya sa tuwalyang nakatakip sa kaniyang katawan. Habang nasa kaliwang balikat ang t-shirt at short na kaniyang nakita sa closet. Maging underwear ay mayroon doon kaya ginamit na niya dahil pwede naman daw sabi ni Freen. 

“Ang bango-bango ng sabon! Ang lambot sa balat—ay! Ma'am Freen!” Napakapit nang mahigpit sa tuwalya si Becky nang makita si Freen na nakatayo sa gilid ng kama. Titig na titig ito sa kaniya at hindi manlang kumukurap. “N-Nandito pala kayo. Bakit po?”

Nag-iwas ng tingin si Freen at lumunok. Tumikhim siya. “I… I brought you a first aid kit. May sugat ka, 'di ba?”

Napatingin si Becky sa maliit na box na nakapatong sa higaan. “Ah… Salamat po. Hindi mo na naman kailangan gawin ito. Nakakahiya na masyado.” Lumapit siya sa dalaga at inilapag ang mga damit sa kama. “Thank you po!”

Nagsalubong ang mga kilay ni Freen. Pilit niyang abalahin ang sarili dahil bumibulis na naman ang pagtibok ng kaniyang puso. Hindi niya alam kung bakit gano'n na lamang ang reaksyon ng kaniyang katawan noong makita si Becky palabas ng banyo. Parang may kung anong bagay ang unti-unting nabubuhay sa loob niya. 

“Po?”

“E, nakakahiya naman. Ikaw si Freya Ann Salvador.”

“And so?”

“Ahm, parang hindi tama na tawagin kitang Freen lang.”

“I told you it's okay to call me Freen. I gave you my permission. And you don't have to use honorifics for me… for now.”

Nahihiyang ngumiti si Becky. “S-Sige, Freen.”

“Good. Anyway, kaya mo na bang lagyan ng gamot ang sarili mo?”

“Oo naman! Ako na ang bahala.”

“Okay. You can come out pagkatapos mo. May mga pagkain sa kusina kung nagugutom ka.”

“Thank you p— Thank you!”

Lihim na napangiti si Freen. ‘Cute.’ 

“I’ll leave you now.” 

Tumango si Becky at bahagya pang nag-bow kay Freen. Hinintay niyang makalabas ang dalaga bago kinikilig na naupo sa kama. 

“Gosh! Hindi talaga ako nagkamali ng inidolo!” 

Napailing si Freen noong marinig ang sinabi ni Becky. Hindi pa kasi siya nakakalayo sa may pinto kaya narinig pa niya ito. Natatawang naglakad na siya palayo roon. Dumeretso siya sa sariling silid upang maligo na rin. Pakiramdam niya ay napakaraming nangyari ngayong araw. Inilublob niya ang pagod na katawan sa maligamgam na tubig sa bathtub. 

“You will marry your ninong’s son.” 

Napapikit si Freen noong muling marinig sa isipan ang boses ng ama. Sa dami ng ninong niya na kasosyo nito ay hindi niya alam kung sino sa mga ito ang tinutukoy nito. At wala naman siyang pakealam kung sino iyon dahil wala siyang balak na sundin ito. Hinding-hindi siya magpapakasal sa kung sino mang lalakeng gusto ng kaniyang ama. 

“Bakit hindi ka na maging totoo finally sa sarili mo?” 

Napailing si Freen noong ang mga salita naman ni Summer ang narinig niya. Be real? Kailan ba siya hindi naging totoo sa sarili niya? Sa hindi malamang dahilan ay biglang pumasok sa kaniyang isipan si Becky. 

“That woman… she’s interesting.”

Ilang sandali pa nagbabad si Freen sa bathtub bago naisipang tumayo na at magbihis. Maaga pa kaya naisipan niyang bumaba muna upang muling uminom ng wine. Pero nagulat siya noong makita si Becky sa kusina. Nasa tapat ito ng kalan at may kung anong hinahalo. Nasamyo niya agad ang mabangong aroma ng niluluto nitong pagkain. 

“Becky?” 

Lumingon si Becky kay Freen. “Freen! Ahm, sorry. Sabi mo kasi pwede akong magluto. Wala pa kasi akong kinain mula kaninang tanghali. Sorry.”

“No, it’s okay. Let me taste it instead.” 

“Sige ba! Sigurado akong magugustuhan mo ito!” 

Napangiti si Freen. Kumuha siya ng wine glass at nagsalin ng alak doon. Pagkatapos ay naupo siya sa tapat ng counter at pinanood si Becky. 

“Why did you leave your home, Becky?” tanong ni Freen. 

“Ha? Ahm, hindi. Pinalayas ako.” 

“Ah, right. I’m sorry. Bakit ka pinalayas?” 

Sandaling tumigil sa paghalo ng pagkain si Becky. “E wala raw akong naitutulong sa amin.” Mapait na napangiti siya at muling inabala ang sarili. 

“Really? Bakit naman?” 

Nagkibit ng balikat si Becky. “Ewan ko. Hindi lang ako pumayag na tulungan ang kapatid ko sa birthday niya. Nagalit na sa akin ang mama ko.” Tumawa siya nang kaunti. “Alam mo? H’wag na natin pag-usapan iyon. Baka maiyak lang ako.” Pinatay na niya ang kalan. “Mabuti pa at kumain na lang tayo. Mabuti na lang talaga hindi ako lasingin.” 

Hindi na umimik si Freen. Pinanood niya si Becky habang naghahanda ito ng pagkain. Nagulat pa siya noong makitang may niluto na rin pala itong kanin sa rice cooker. 

“I’ve never used that.” 

“Saan? Ito?” Tinuro ni Becky ang rice cooker. Kasalukuyan kasi siyang nagsasandok ng kanin. “Seryoso?” 

Tumango si Freen. “Oo.” 

“Ha? Bakit naman? E paano ka kumakain?” 

“Ahm, delivery. Plus, I don’t eat rice.” 

Napanguso si Becky. “Ay gano’n ba? Sayang naman. Ang sarap pa naman ng menudo kapag may kanin!” 

“I’m good. Okay na sa akin itong menudo.” 

Naglagay ng plato si Becky sa tapat ni Freen. Pagkatapos ay siya na rin ang nagsandok ng menudo sa plato nito. Naupo siya sa tabi ng dalaga at nagsalin ng kanin at menudo sa sariling plato. 

“Ayaw mo talaga?” 

“I’m okay.” 

Kinuha na ni Freen ang kutsara at tinkman ang niluto ni Becky. Napataas agad ang kilay niya at tumango-tango. 

“This is good! Ang galing mong magluto, ha?” 

Napangiti nang malapad si Becky. “Sabi ko sa ‘yo e! Masarap talaga akong magluto. Chef ako e.” 

Nangunot ang noo ni Freen. “You’re a chef? Really?”

 
Tumango si Becky. “Yes. Pero sa maliit lang na restaurant. Actually kaya nga nagkaproblema kami dahil humina ang restaurant na pinagtatrabahuan ko. Feeling ko nga matatanggal na ako.”

 
“Bakit naman? This is good! Shame on them if they will fire you!”

 
Napangiti si Becky. “Alam mo, nakakakilig pala kapag galing sa idol ko ang nagsasabi niyan sa akin.”
“Idol?”

 
“Oo! Idol kita. Crush pa nga e.”

 
Natigilan si Freen sa sinabi ni Becky. Dahan-dahan niya itong nilingon at nakita niyang patuloy lang ito sa pagkain. “Crush mo ako?”

 
Tumango si Becky. “Oo! Matagal na!”

Umarko ang gilid ng labi ni Freen. “Really? Bakit mo naman ako naging crush? Okay lang kahit babae ako?”

 
Tumawa si Becky. “Oo naman! Walang masama roon. At isa pa, hndi naman masamang magka-crush sa kapwa mo babae. Tsaka ‘di ba… tomboy ka?”

 
“What? Saan mo naman narinig ‘yan?” hindi makapaniwalang tanong ni Freen.

 
“Hindi mo ba alam ang chismis sa ‘yo?”

 
“No.”

 
“Ah, sorry. Pero hindi ba?”

 
Si Freen na ang natawa. “First of all, no. I’m straight. Second, tomboy is not a gender. It’s a style. Kaya siguro ‘yan ang tawag niyo sa akin dahil sa style ko minsan.”

 
“Ay, gano’n ba? Sayang.”

 
Nangunot ang noo ni Freen. “Sayang?”

 
“Ahm, wala.” Pinilit na tumawa ni Becky. Hindi niya alam kung bakit bigla siyang na dissappoint noong malaman niyang straight pala si Freen.

 
“How about you? Are you straight?”

 
“Ako? Ahm… oo rin? Actually, I don’t know. Never pa naman ako nagkagusto sa kahit na sino. But I do like boys and girls.”

 
“Wow?”

 
“Ikaw ba? Totoo ba iyong chismis sa ‘yo?”

 
“Ano na namang chismis?”

 
“Iyong model? Girlfriend mo raw? E kaso sabi mo straight ka. So, hindi?”

 
“Not all on the internet and TV are true.” Sandaling tumigil si Freen. “Tell me about yourself. Mukhang marami ka nang alam sa akin.”

 
Natawa si Becky. “Wala namang interesting sa buhay ko bukod sa pagpa-fan girl sa mga pinapanood kong tv series.”

 
“Well, I think there’s a lot more in you.”

 
“Okay…” Napaisip si Becky. “Panganay ako sa apat na magkakapatid. Magmula noong maka-graduate ako ay naging breadwinner na ako. Halos ako na ang nagpapaaral sa mga kapatid ko mula sa sunod sa akin hanggang sa bunso namin. Iyon lang? Wala namang bago sa buhay ko. Tipikal na problema ng mga panganay na anak ng mahirap.”

 
“But you were in the club earlier.”

 
“Naku! May free pass lang ako roon. Nakainom lang din ako dahil may mga nanlilibre sa akin.”

 
“Ah, kaya pala muntik ka na mabastos kanina?”

 
“Sorry naman. Gusto ko lang talaga makalimot.” Biglang lumungkot ang mukha ni Becky. Bumuntonghininga siya. “Sa totoo lang, huling pera ko na iyong dala ko kanina. Actually, iyon nga lang ang nadala ko bago ako umalis sa amin. Ang bigat na kasi. Buong buhay ko ay nagtitiis ako para sa kanila. Halos wala nga akong mapala sa sweldo ko e. Pero hindi ako nagrereklamo at masaya ako dahil natutulungan ko ang mga kapatid ko. Kaso kanina… wala raw akong naitutulong sa amin sabi ng nanay ko. Dahil lang sa hindi ako makakapag-ambag sa birthday party ng panganay ng kapatid ko. ‘Di ba? Mabuti pa sila may anak na. Ako? Bentre tres na wala pa ring jowa.”

Hindi alam ni Freen ang sasabihin niya sa kinuwento ni Becky. Hindi naman kasi niya iyon naranasan kaya hindi niya alam paano pagagaanin ang loob nito. Dahil sa nakikita niya ay mukhang mabigat ang dinadala nito.

 
“Well, you know what? Let’s drink to that while we eat.”

 
Napangiti na lang si Becky. Pinahid niya ang namuong luha sa kaniyang mga mata at tumango rito.
“Sure!”

 
Habang kumakain ay nag-inom silang dalawa. Sa unang pagkakataon ay nagawang ma-enjoy ni Freen ang presensya ng ibang tao. Minabuti nilang damayan ang isa’t isa. Sa loobg ng isang gabi. Sa loob ng kaniyang bahay. Sa piling ng isang estranghero ay maraming natutunan si Freen mula sa mundong kailan man ay hindi niya naranasan. Magdamag silang nag-inom hanggang sa parehas na silang nalasing at nakatulog.

 
Hanggang sa magising na lamang si Freen sa malakas na sigaw ng kung sino.

 
“Freya Ann Salvador! What is the meaning of this?!”

Chapter 5: “Freya Ann...

“Freya Ann Salvador! What is the meaning of this?!”

 
Unti-unting iminulat ni Freen ang kaniyang mga mata. Pakiramdam niya ay binibiyak ang kaniyang ulo dahil sa matinding sakit niyon.

 
'What happened?' tanong niya sa sarili. Napaungol na siya noong muli niyang marinig ang tumatawag sa kaniya.

 
“Freya!”

“What?!” inis na sabi ni Freen at tuluyan nang iminulat ang mga mata. “Mom? What are you doing here?” nagtatakang tanong niya. Namimilog ang mga mata nito at halatang hindi nagustuhan ang nakikita. Kaya naman ay napatingin si Freen sa kaniyang katawan.

 
Nakahiga siya sa kama at may nakatakip na kumot. Wala namang problema dahil ganoon talaga siya tuwing natutulog. Ang kaso ay may narinig siyang humihilik sa kaniyang tabi kaya napalingon siya roon.

 
“B-Becky?”

 
Agad na nayakap ni Freen ang sarili. Doon lang niya napagtanto na wala siyang saplot. Napamura siya sa isipan noong unti-unti niyang na aalala ang mga nangyari kagabi.

 
'Ang tanga-tanga mo, Freen!'

“My god, Freya! Who is this woman?! May nangyari ba sa inyo?!” naghi-hysterical pa tanong ni Patricia. Pakiramdam nito ay sasabog na ang dibdib dahil sa nasaksihan. Hindi siya makapaniwala na naabutan niya sa ibabaw ng kama ang nag-iisang anak na walang saplot na kahit na ano.

 
Humigpit ang kapit ni Freen sa kumot. Napalunok siya at nag-iwas ng tingin sa ina.

 
“C-Can you let me change my clothes first?”

“No! Gisingin mo ang babaeng 'yan! Ang kapal ng mukha niyang matulog pa! At ikaw, Freya Ann! Hindi mo na ba talaga kami nirerespeto ng daddy mo?! Pinayagan ka na nga namin gawin ang gusto mo. Tumira sa sarili mong bahay tapos ito pa? Ito pa ang igaganti mo sa amin?! Pinatunayan mo lang ang mga sinasabi sa 'yo ng mga tao!”

“Mom, please! Para namang mabubuntis ako sa nangyaring ito! At isa pa, I'm twenty six! Do you really think na virgin pa rin ako?”

 
“Oh, my god, Freya!” Nasapo ni Patricia ang dibdib. Pakiramdam nito ay aatikihin na sa puso dahil sa mga sinabi ng anak. “Bilisan mo! At gisingin mo na rin ang babaeng ‘yan!”

 
Napapikit si Freen noong magmartsa na palabas ng kwarto niya ang ina. Tiningnan niya si Becky na nahihimbing pa rin ang tulog. Wala sa sarili na napangiti na lamang siya noong maalala ang nangyari kagabi.

‘Flashback’

“You are really interesting, Becky. Hindi ko inakala na masaya ka pala kausap.”

 
Humagikhik si Becky. “Bakit? Para namang ang lungkot ng buhay mo? Sa yaman mo, for sure ang dami mong friends.”

 
“Hindi lahat ng mayaman, masaya. Pera lang ‘yan.”

 
“Sus! Kung ako bibigyan mo ng pera? Magiging sobrang saya ko!”

 
Natawa si Freen. “Oo na!” napapailing niyang sabi.

 
“Pero seryoso, Freen. Hindi ka talaga ano…”

 
“What? Lesbian? Bakit ba lahat ng tao ‘yan ang tanong sa akin? Mukha ba talaga akong lesbi?”

 
“Hindi naman. Kasi iyong buong aura mo iyon ang sinisigaw.”

 
“Gosh… Ganito lang talaga ako.”

 
“Never kang nagkagusto sa babae?”

 
Umiling si Freen. “Hindi na iyong gugustuhin ko nang maging girlfriend. Teka, bakit mo ba ako tinatanong? Gusto mo ba ako?”

 
Natigilan si Becky. “Ha? Nagtatanong lang!” Umayos siya ng upo at muling uminom ng alak. “L-Lasing na ata tayo, ano?”

 
Umarko ang gilid ng labi ni Freen. “Bakit parang ayaw mong sagutin?”

 
“Hoy! Hindi purket idol kita gaganiyanin mo na ako, ha?”

 
“I want to know, Becky.”

 
Mas lumapit pa si Freen sa tabi ni Becky. Napalunok naman si Becky noong pakiramdam niya ay nagtayuan ang mga buhok niya sa braso’t batok noong magdikit ang kanilang mga balat. Uusod sana siya ngunit naramdaman na lang niyang umakbay sa kaniya si Freen. Napalingon siya kay Freen at muling natigilan noong magsalubong ang kanilang mga mata. Mapupungay ang mga iyon na para bang nangungusap sa kaniya. Siguro dahil na rin sa alak na kanilang ininom kaya para siyang nadadala sa mga titig nito. May kakaiba talagang charisma si Freen na kahit na sino ay hindi magagawang iwasan.

“Why don’t you help me understand myself now?”

 
Napalunok si Becky. Halos ilang pulgada na lang ang layo ng mga labi nila. Kung tutuosin ay dapat itulak na niya ito. Ni sa hinagap ay hindi niya rin naisip ang sarili niya sa piling ng isang kabaro niya. Ngunit sa hindi malamang dahilan ay kusang kumilos ang kaniyang katawan at inabot ang ilang pulgadang layo ng kanilang mga labi.

 
End of Flashback

“Gosh,” natatawang sabi ni Freen. Muli siyang nahiga at tumitig sa kisame. Aaminin niya, nagustuhan niya ang nangyari sa kanila ni Becky. Sa katunayan ay iyon ang unang beses na nakipagtalik siya. Hindi totoo na may nakatalik na siyang iba at sinabi lang niya iyon sa ina upang tumigil ito.

 
Unti-unti nang nagising si Becky. Hindi kagaya ni Freen ay para bang hindi ito nagulat noong makitang parehas silang nasa kama.

 
Tumagilid si Becky at nginitian si Freen. “Good morning, Pretty! Mukhang maganda ang gising mo?”

Pinigilan ni Freen na ngumiti. “Get up. Magbihis ka na.”

Napanguso si Becky. “Tingnan mo 'to. Balik sungit na naman,” bulong niya.

 
Umarko ang kilay ni Freen. “What?”

“Wala!” Naupo na si Becky. “Ang sabi ko ang ganda mo!”

Nagulat nang kaunti si Freen sa sinabi ni Becky. Pinigil na lamang niyang mapangiti at nagsuot na rin ng damit.

 
“Now, if my mother asks you what our relationship is. Just answer that you are my acquaintance, okay?”

Natigilan si Becky. “Ano? N-Nandyan ang mommy mo?!”

“Yes, why?”

“Oh, my gosh! Ano ang gagawin natin? Paano kung ipakasal tayong dalawa?!”

Natawa si Freen. “You know that it won't happen.”

“Ito naman, ang seryoso. Wala kang balak panagutan ako?”

“Don't act like something will be developed in us. Come out when you're done.”

Napatigil sa pag-aayos si Becky at sinundan ng tingin si Freen na papalabas na ng kwarto. Bigla siyang napahiya sa sinabi nito. Oo nga pala. Parehas lang silang lasing kagabi. Ano pa ba ang aasahan niya? Para namang may nawala sa kaniya. Napabuga ng hangin si Becky.

 
‘Ano pa nga ba ang inaasahan ko? Mapababae o lalake ay parehas lang.’

Nasa sala na si Freen at kaharap ang ina. Nakaupo siya sa sofa habang ito ay panay ang lakad sa gilid at halata ang pagiging balisa.

 
“What do you think you’re doing, huh? Freya Ann? Hindi ka pa ba nadala sa scandal na kinakaharap mo ngayon? Paano kung makalabas na naman ito sa media?”

 
Napabuga ng hangin si Freen. “Mom, wala ka nga dapat ipag-alala.”

 
Tumigil sa paglalakad si Patricia at hinarap ang anak. “Ano’ng wala?! Nahuli ko lang naman ang nag-iisang anak na babae ko na may naka-sex na babae rin! Ano sa tingin mo ang mararamdaman ko? You know how your dad will react about this!”

 
Nag-iwas ng tingin si Freen. Muntik na niyang makalimutan ang kaniyang ama. ‘Fuck!’ ani niya sa isipan. Tumayo siya at lumapit sa ina.

 
“C-Can you not tell Dad about this?”

 
“Wala na.” Huminga nang malalim si Patricia. “I was talking with your Dad in the phone when I saw you in bed. Gusto ka niyang makita ngayon at ang babae mo.”

 
Napaatras si Freen. “What?”

 
“Gosh!” Pilit na pinakalma ni Patricia ang sarili. “I’m sorry if I was hysterical.” Hinawakan niya ang magkabilang braso ng anak. “You know how much I want to support you, Freen. But you know your Dad. Hindi ko alam kung ano ang kaya niyang gawin ngayon dahil dito.”

 
Lalong napamura sa isipan si Freen. Sa kaniyang mga magulang ay ang ama lang naman niya ang palaging pumipigil sa kaniya. Katunayan ay ang kaniyang ina ang may dahilan kung bakit nagawa niyang umalis sa puder ng mga ito. Sakto namang lumabas na ng silid si Becky at naglakad papalapit sa kanila.

 
Muling bumalik ang galit ni Patricia noong makita ang dalaga. “You!”

 
“Mom, please,” pakiusap ni Freen sa ina.

 
“S-Sorry po,” ani Becky. “P-Promise hindi po ako maghahabol! Wala rin akong pagsasabihan! Pangako po, Mrs. Salvador!”

 
“Dapat lang, Hija. Dahil hindi mo alam kung ano ang ginawa mo ngayon. You poison my daughter’s mind!”

 
Natigilan si Becky at nag-angat ng ulo. Nalilitong tiningnan niya ito at si Freen. Hindi niya alam kung bakit bigla siyang nasaktan noong makitang hindi manlang makatingin sa kaniya ang dalaga. Napailing na lamang siya at muling tumungo.

 
“Mom, hindi niya kasalanan, okay? Just let her go,” pakiusap ni Freen.

 
“No, Freen. Hihintayin natin kung ano ang desisyon ng Daddy mo. We don’t know what kind of a person she is. Paano kung naghahanap lang pala siya ng ikasisira ng pangalan mo? Paano kung gold digger pala siya at ginagamit ang scandal na kinahaharap mo ngayon? And you, being confuse about yourself, had fallen for her!”

 
“Ho? Teka po! Parang hindi ko na po gusto ang mga sinasabi niyo tungkol sa akin, Mrs. Salvador!” hindi makapaniwalang sabi ni Becky.

 
“Becky,” pigil ni Freen dito.

 
Umiling si Becky. “Hindi! Sorry po, ha? Thankful ako na tinulungan ako ng anak mo. Pero hindi ko kaya ang mga sinasabi niyo. Mahirap ako, oo. Pero hindi ibig sabihin no’n ay may balak na akong masama sa anak niyo!” Napailing siya. “Akala ko pa naman ay mababait kayo. Nagkamali pala ako ng mga taong iniidolo!” naluluhang sabi niya. “H’wag po kayong mag-alala. Wala akong pagsasabihan sa mga nangyari dito. Babalik na ako sa kung saan naman ako dapat naroon!” dagdag pa niya bago nagmartsa na palabas ng bahay ni Freen.

 
“Becky!” Hahabulin sana ni Freen si Becky pero bigla siyang hinawakan ng ina sa braso.

 
“Stop, Freen. Kahit saan naman siya magpunta ay mahahanap siya ng Daddy mo. Kung mayroon kang dapat alalahanin ay ang Daddy mo ngayon.”

 
Wala nang nagawa pa si Freen kung hindi ang hayaan si Becky. Nagbihis na lamang siya upang harapin ang kaniyang ama.

Chapter 6: Freen: Summer...

Freen: Summer, can you look for Becky?

Summer: Who’s Becky?

Freen: Bianca Mendoza. Iyong babae kahapon.

Summer: Ohhww! Mukhang na binyagan na ang aking kaibigan!

Freen: Shut up!

Freen: Just look for her and make sure she’s okay.

Summer: Sure!

Summer: Congrats! Welcome to the family!

Napailing si Freen noong mabasa ang reply ni Summer. Ipinatong niya ang siko sa may pinto ng kotse na sinasakyan niya at sinapo ang ulo. Hindi mawala-wala sa isip niya ang pag-aalala kay Becky. Alam niyang mali ang mga nasabi ng mommy niya rito pero wala manlang siyang nagawa. Pakiramdam niya ay naging unfair siya rito.

 
“What are you thinking, Freya Ann?”

Naibaba ni Freen ang mga kamay at tumingin sa mommy niya. “Nothing, Mom.”

 
“Sinabi ko naman sa ‘yo na hindi dapat ang babaeng iyon ang inaalala mo.”

 
Bumuga ng hangin si Freen at muling tumingin sa labas ng bintana ng kotse. “You hurt her feelings, Mom. Hindi mo dapat iyon sinabi sa kaniya.”

 
Umarko ang kilay ni Patricia. “Don’t tell me you really like that woman?” Napailing siya. “Freya, you are just confused. Okay lang ‘yan. Mag-explore ka. But at the end of the day, you will still like men.”
Naiikot ni Freen ang kaniyang mga mata. Minabuti na lamang niyang hindi sumagot dito dahil alam naman niyang walang patutunguhan iyon.

 
Hinawakan ni Patricia ang kamay ni Freen. “Anak, sana ay maunawaan mo na para sa ‘yo itong ginagawa namin. Please, h’wag kana gumaya sa pinsan mo.”

 
Napalunok si Freen. Si Carla, ang nakatatanda niyang pinsan. Anak ito ng kapatid ng kaniyang ama na matagal nang namatay. Wala na ring ina kaya naman ay halos sa kanila na lumaki. Naging parang kapatid niya nga ito dahil sa pagiging sobrang malapit nila sa isa’t isa kahit na limang taon ang tanda nito sa kaniya. Ngunit noong tumuntong ito ng bente uno anyos ay umamin ito na babae rin ang gusto. Sa sobrang galit ng kaniyang ama ay walang awa nito itong pinalayas kahit alam nitong wala itong ibang mapupuntahan. Hanggang ngayon ay walang balita si Freen sa kaniyang pinsan.

 
Binawi ni Freen ang kaniyang kamay mula sa ina. “I won’t let him control me, Mom.”

 
“Freen!”

 
Hindi na lang sumagot si Freen sa ina at hinayaan itong magsalita nang magsalita. Tahimik siyang naghintay hanggang sa marating nila ang kanilang mansyon. Para nang tinatambol ang kaniyang dibdib sa sobrang kaba habang naglalakad siya papasok sa kanila. At kagaya nang inaasahan, isang malutong na sampal ang inabot niya sa ama noong magkaharap sila.

 
“Inutil! Isa kang demonyo!” galit na galit na sigaw ng kaniyang ama.

“Fidel! Maghunos-dili ka!” awat ni Patricia. Sinibukan nitong hawakan ang braso ng asawa ngunit itinulak lamang siya nito. Mabuti na lang at nakahawak pa siya sa sofa kaya hindi siya tuluyang natumba.

 
Nagpatuloy sa paglapit si Fidel sa anak at muli itong sinampal. Napaiyak na lamang si Freen habang iniinda ang ginagawa ng ama. Noong tumigil ito ay pakiramdam niya umiikot na ang kaniyang paningin dahil sa mga sampal nito. Ngunit pinilit pa rin niyang tumayo upang harapin ang ama. Ikinuyom niya ang mga palad at sinalubong ang mga tingin ng ama.

“A-Are you done, Dad?” pigil ang mga iyak na sabi niya.

 
“What?” hindi makapaniwalang tanong ni Fidel. Nagtataas-baba na ang dibdib nito sa sobrang galit dahil sa nalaman. Hinding-hindi niya matatanggap ang ginawa ng kaniyang anak.

 
“Are you satisfied now? Pwede mo na ba akong hayaang umalis ulit?”

 
“Aba’t! Nagmamalaki ka na talaga sa akin, ha? Freya Ann?! Anak pa rin kita! Kahit na ano pa man ang narating mo ay anak kita! Dala mo ang dugot’t laman at pangalan ko! Kaya wala kang magagawa kundi ang sundin ako! Sinasabi ko na nga! Iyang mga kaibigan mo ay nakakasama sa ‘yo! Dahil sa kakasama mo sa mga demonyo mong mga kaibigan ay ganiyan na ang nangyari sa ‘yo!”

 
Parang kutsilyong tumatarak sa dibdib ni Freen ang bawat salitang binatawan ng kaniyang ama sa kaniya. Buong buhay niya ay sinunod niya ito. Kahit na nga wala na siya sa puder ng mga ito ay sinusunod pa rin niya ito. Kung noon pa pala niya kinilala ang kaniyang sarili ay siguro hindi siya nito natanggap. Kahit nga ngayon na wala pa siyang sinasabi ay para bang itinatakwil na siya.

 
“B-Bakit, Dad? May mali ba sa kanila? O… may mali ba sa akin? Ako pa rin naman ito, ‘di ba? Anak mo pa rin ako. Bakit ba galit na galit ka sa kanila? Bakit galit na galit ka sa amin?”

 
Nasapo ni Patricia ang kaniyang bibig. “F-Freya Ann, please.”

“Gusto mong malaman kung kagaya nila ako? Pwes, oo! Ang tagal kong pinaniwala ang sarili ko sa bagay na hindi ko naman talaga gusto. Dahil sa ‘yo, Dad! Dahil nirerespeto kita! Pero sobra na ito! Pero alam mo? Kagabi ko lang na realize kung ano ba talaga ako, Dad. Kung ano ba talaga ang gusto ko. At hindi ko hahayaan na pigilan mo ako sa kaligayahan ko, Dad.”

 
“Ano’ng sinasabi mo?! Hindi totoo ‘yan, Freya! Wala akong anak na demonyo!”

 
“Edi wala! Fine! Ako na ang demonyo! Pero hindi ako susunod sa gusto mo! Hindi ako papayag na magkasal sa taong hindi ko naman gusto! At kung babae ang gusto ko, ano ang masama roon? Wala, Dad! Walang—”

 
Muling natumba si Freya noong sinampal siya ulit ng ama. Sa puntong iyon ay nahilo siya nang kaunti. Nalasahan na nga niya ang sariling dugo sa labi kaya napadura pa siya.

 
“Diyos ko, Freya! Tama na, Fidel! Parang-awa mo na!”

 
“Manahimik ka, Patricia! Dahil sa ‘yo kaya nagkakaganiyan ang anak mong ‘yan! Kung hindi mo siya hinayaan na lumipat ng tirahan edi sana hindi nalason ang utak niyan!”

 
“Anak mo siya, Fidel! Parang-awa mo na! H’wag ang anak natin!”

 
Napailing-iling si Freen. Pinilit niyang tumayo at muling hinarap ang ama. Huminga siya nang malalim at unti-unting tumalikod dito. Walang patutunguhan ang pakikipagtalo sa kagaya niyang sarado na ang isip. Kung hindi siya nito matatanggap ay mas pipiliin na lang niyang h’wag siya nitong kilalanin bilang anak.

 
“Where are you going, Freya Ann?!” galit na tanong ni Fidel. Halos bumakat na ang mga ugat sa leeg nito sa sobrang galit. Ngunit hindi manlang lumingon si Freen at nagpatuloy sa paglalakad. “That woman!”

 
Biglang napataigil si Freen sa paghakbang.

“I will make sure that her life will be miserable if you leave this house, Freya Ann!”
Naikuyom ni Freena ng mga palad. Humarap siya sa ama. “Wala siyang kinalaman dito, Dad! Hindi ko siya kilala! Nakasama ko lang siya kagabi!”

 
“Really? Then why do you look afraid for her?”

 
Natameme si Freen. Nag-iwas siya ng tingin sa ama.

 
“Go. Leave! Don’t listen to me. But you know what will happen to her, Freya Ann.”

 
Muling nanubig ang mga mata ni Freen. “Why are you doing this, Dad?”

 
“Dahil siya ang rason kaya ka nagkakaganito. So, don’t you dare, Freya Ann. Kapag umalis ka ngayon at hindi pumayag sa gusto ko, she will suffer!”

 
“Dad, I just met her last night. H’wag mo na siyang idamay dito! Ni hindi ko nga siya kilala nang lubusan e! Just, please!”

 
“You know what you will do, Freya Ann. Siguraduhin mong tama ang magiging desisyon mo.”

 
Nasapo na lamang ni Freen ang kaniyang bibig at muling umiyak. Tinalikuran na siya ng ama at naglakad palayo sa kaniya. Habang ang kaniyang ina naman ay nilapitan siya at niyakap.

 
Alam ni Freen na hindi nagbibiro ang kaniyang ama. Ganito ang ginawa nito sa kaniyang pinsan. Kaya nga hindi na talaga ito nagpakita dahil pinahirapan talaga ng kaniyang ama. Pwede naman niyang suwayin na ito. Ngunit hindi makakaya ng konsensya niya na may ibang tao ang magbabayad dahil sa katigasan ng ulo niya sa ama. Maaring masyado pang maaga. Pero hindi niya maitatanggi na naging parte na ng kaniyang pagkatao si Becky.

 
At hindi niya makakayanan kung magdudusa ito dahil sa kaniya.

Chapter 7: Freen: How...

Freen: How is she?

Summer: Bakit ako tinatanong mo? Ito number niya, 0973333333. Tawagan mo!

Freen: Bitch.

Summer: Hahaha! Miss mo na ba? Punta ka sa bar para makita siya.

Freen: Can’t you just answer my question?

Summer: No! If you are really worried, go to her. Ask her yourself. Alam mo namang matutulungan ka namin.

 
Nasapo ni Freen ang kaniyang noo at muling nahiga sa kama. Ilang araw na ang nakalipas mula noong mangyari iyon. Ilang araw na rin siyang walang balita kay Becky at tanging si Summer lamang ang nakakausap niya rito. Kinausap niya kasi ang kaibigan na bigyan ito ng trabaho sa restaurant na negosyo nila. Bukod kasi sa bar ay may negosyo silang magkakaibigan na restaurant.

 
Magmula rin noon ay hinigpitan na siya ng ama. Ni hindi na nga siya nakapunta sa unit niya dahil hindi na siya pinayagang lumabas ng bahay nila. Ang mga negosyo niya ay sa cellphone niya lang na aasikaso. Napansin niya rin na nadagdagan ng mga bantay ang mansyon. Dumami ang mga bodyguards nila at kahit sa labas ng kwarto’t bintana niya ay may mga nagbabantay.

 
Ilang sandali pa ay nakarinig ng mga katok sa kaniyang pinto si Freen. Agad siyang tumagilid at nagkumot. Narinig niyang bumukas ang pinto.

 
“Freya Ann, are you awake?” tawag ni Patricia sa anak.

 
Hindi naman sumagot si Freen. Nanatili siyang nakatagilid at nagpanggap na tulog.

 
“Freen, I know you are awake. Maghanda ka na at may pupuntahan tayo.”

 
Napabuga ng hangin si Freen. Naupo siya at hinarap ang ina. “Saan po?”

 
“We are going to meet, Samuel Ford.”

 
“Who is he?”

 
“Siya ang anak ng ninong mo. Ang inirereto sa ‘yo ng daddy mo.”

 
Agad na nag-iwas ng tingin si Freen. “Do I even have a choice?”

 
“Freen, please? H’wag nang matigas ang ulo.”

 
“Mom, are you really letting Dad ruin my life? Wala ka manlang bang gagawin?”

 
Bumuntonghininga si Patricia. Naupo siya sa gilid ng kama ni Freen. “This is for you, Freen.”

 
“Paanong naging para sa akin, Mom? Hindi ito ang gusto ko. Hindi ako ‘to!”

 
“Please. H’wag nang makulit, anak. Para hindi na kayo mag-away pa ng Daddy mo. Ako na ang nakikiusap sa ‘yo, anak. Ayaw kong mawala ka sa akin.”

 
Nangilid na ang mga luha ni Freen. “Kung ayaw mo talaga akong mawala sa ‘yo, Mom. You won’t let Dad do this to me,” garalgal ang boses na sabi niya.

 
Hindi na kinausap pa ni Freen ang kaniyang ina. Tumayo na siya at nagpunta sa banyo. Kahit na hindi niya gusto ay pinilit niya ang sarili na mag-ayos. Magkasama silang mag-ina na pumunta sa private restaurant kung saan nila katatagpuin ang pamilya ng lalakeng gustong ipakasal sa kaniya ng ama. Naroon na ang kaniyang ama at ang pamilya ng lalakeng tinutukoy nito.

 
“Good evening, Fidel!” bati ni Henry Ford, ang ama ni Samuel Ford. Agad na nagkamay ang dalawa at ang kani-kanilang mga asawa naman ay nagbeso.

 
Tahimik na nakatayo si Freen sa gilid. Ni hindi niya tinitingnan ang mga ito at walang ibang nasa isip niya kundi ang kung paano siya makakaalis sa lugar na ito.

 
“Is this Freya Ann?”

 
Napatingin si Freen sa nagsalita. Pinilit niyang ngumiti at tumango rito. Ito ay Grace Ford, ang asawa ni Henry Ford.

 
“Yes, she is our only daughter,” masayang sabi ni Patricia. Kumapit pa ito sa braso ng anak. “Where is Samuel, Amiga?”

 
“Ah, he’s coming. May kausap lang sa cellphone. Alam mo naman ang mga kabataan ngayon.”

 
“Right! Mas busy na nga sila kaysa sa atin!”

 
Tumikhim si Fidel. “Let’s sit down.”

 
Naupo silang lima sa tapat ng pabilog na lamesa. Dahil nasa isang private restaurant sila ay bawat lamesa nasa isang kwarto. Doon ay may sarili silang mga waiter na maga-assist sa kanila na tatawagin lang nila kapag kinakailangan. Sikat ang restaurant na iyon para sa mga business meetings o kaya naman ay private meetings kagaya nito.

 
Ilang sandali pa ay biglang bumukas ang pinto. Pumasok doon ang isang binata na nakasuot ng formal suit. Napatitig dito si Freen. Hindi niya matandaan si Samuel Ford ngunit naririnig na niya ang pangalan nito. Habang tinititigan ang mukha nito ay biglang nanlaki ang mga mata niya noong ma-realize na kilala niya ang binata. Tumingin din ito sa kaniya at ngumiti.

 
“Sorry if I was late. May kinailangan lang po akong asikasuhin,” magalang na sabi nito.

 
Napangiti agad si Fidel. “Nice! You are a hardworking man. Bagay na bagay kayong dalawa ng anak ko, Hijo!” Tumingin ito kay Freen. “This is Freya Ann, my daughter. I’m sure you’ve heard about her.”
Tumingin si Samuel kay Freen. Inilahad nito ang kamaya sa harapan ng dalaga upang makipagkamay. Pinilit na lamang ni Freen na abutin iyon at nakipagkamay dito.

 
“Yes, Tito. Her reputation precedes her,” makahulugang sabi ni Samuel.

 
Nangunot ang noo ni Freen. Agad niyang binawi ang kamay at naupo nang maayos. Hindi siya nagkakamali. Kilala niya ang binata. Lihim siyang napangiti sa kaniyang isipan habang naiisip kung paano makakaalis sa sitwasyong iyon.

 
Nag-umpisa na ang dinner nila. Tahimik lamang si Freen habang pinakikinggan ang kaniyang mga magulang na nag-uusap tungkol sa negosyo. Gano’n na rina ng magiging kasal daw nilang dalawa. Hindi niya maiwasang magngitngit dahil nakikita niyang para bang walang pakealam si Samuel sa nangyayari at pabor dito ang desisyon ng mga magulang nila. Habang siya ay nagpaplano na sa kaniyang isipan.

 
Kailangan niyang makawala sa puder ng ama at masiguro na hindi nito masasaktan si Becky.

 
“Why don’t you two talk privately?” tanong ni Henry. “Samuel, take Freya Ann somewhere where you can know each other more.”

 
Hindi maiwasang kilabutan ni Freen sa sinabi nito. Pero naisip niya rin na isang paraan na iyon para makausap nang masinsinan ang binata.

 
“Sure!” Tumayo si Freen. “Samahan mo naman ako sa labas, Samuel,” nakangiting sabi niya.
Nagulat pa ang mag-asawang Salvador dahil si Freen mismo ang nag-alok sa binata. Napangiti si Fidel dahil naiisip nito na tama ang kaniyang naging desisyon.

 
“Sure. Let’s go.” Tumango si Samuel.

 
Magkasamang lumabas ng silid sina Freen at Samuel. Naunang maglakad si Freen hanggang sa marating nila ang labas ng restaurant. Bukod sa private restaurant iyon ay maging ang sekyuridad ng buong pasilidad ay maayos din. Kaya hindi natatakot si Freen na lumabas ng restaurant dahil walang nakakapasok na media roon. Tumigil siya sa paglalakad at hinarap si Samuel. Bahagyang nagulat pa ang binata dahil napaatras ito bigla.

 
“Yes?” nagtatakang tanong ni Samuel.

 
“Gusto mo ba talaga ito, Samuel?”

 
Lalong nangunot ang noo ng binata. “What do you mean?”

 
“Magpapakasal ka talaga sa akin?”

 
Nag-iwas ng tingin ang binata. “Y-Yes. Of course! Bakit mo naman natanong iyan?”

 
Umarko ang gilid ng labi ni Freen. “Really? Paano ang boyfriend mo?”

 
Nanlaki ang mga mata ni Samuel. Nagpalinga-linga ito sa paligid upang masiguro na walang nakarinig kay Freen. Pagkatapos ay hinila niya ang dalaga papunta sa may madilim na parte.

 
“What are you saying?!”

 
“You are gay too, right?”

 
“Lower your voice!”

 
Napangiti si Freen. Kilala niya ang binata dahil minsan na niyang nakita ito sa bar ni Summer kasama ang isang artistang lalake. Oo, isang bakla si Samuel. At base sa reaksyon nito ay mukhang hindi rin ito tanggap ng pamilya nito.

 
Bumuga ng hangin si Samuel. “Fine. That’s true. Ano naman sa ‘yo ngayon?”

 
“Well, sigurado naman ako na ayaw mo akong pakasalan, ‘di ba? Ayaw ko rin. Why don’t we help each other?” Inilahad ni Freen ang kamay. “Deal?”

 
Napatingin si Samuel sa palad ng dalaga. Totoo ang mga sinabi nito. Hindi rin niya gustong magpakasal dahil may mahal siyang iba at isa iyong lalake. Pumayag lang siya dahil ayaw niyang madungisan ang pangalan ng pamilya nila. Tumango-tango si Samuel at inabot ang kamay ni Freen.

 
“Deal.”

 
Napangiti nang malapad si Freen.

Chapter 8: Ilang araw...

Ilang araw nang hindi makatulog nang maayos si Becky matapos ang tagpo nila ni Freen. Ilang araw na rin niyang hindi nakikita ang dalaga. Matapos niyon ay nakauwi siya sa kanila dahil nawala na ang galit ng kaniyang ina. Kaso ngayon ay hindi alam ni Becky kung paano sasabihin sa ina na wala na siyang trabaho.

 
Napabuga ng hangin si Becky habang bagsak ang balikat na naglalakad sa gilid ng kalsada. Parang ayaw na niyang umuwi dahil alam na niya ang sasabihin ng Mama niya. Tama nga ang kaniyang hinala, mawawalan siya ng trabaho.

 
Peep! Peep!

“Ay palaka!”

 
Napagilid bigla si Becky noong may bumisina sa tabi niya. Nasapo niya ang kaniyang dibdib. Handa na sana siyang pagalitan ang nagmamaneho ng kotse ngunit natigilan siya noong makita kung sino ang nasa loob.

 
Ibinaba ni Summer ang sunglasses na gamit. Nginitian niya si Becky na gulat pa rin. “Bianca Mendoza, right?” tanong niya.

 
Napanganga si Becky. “S-Summer Jhean?” Kilala niya ito dahil kaibigan ito ni Freya Ann. Alam niya kung sino ang mga malapit sa dalaga dahil nga iniidolo niya ito. At si Summer ang pinaka pinagkakatiwalaang kaibigan ni Freya Ann.

 
“Yup!” Bumaba ng kotse si Summer upang makausap nang maayos si Becky. “Kanina pa kita tinatawag pero parang ang lalim ng iniisip mo?”

Muling napalunok si Becky. Hindi niya maiwasang mamangha kay Summer. Hindi kagaya ni Freen ay maiksi ang buhok nito at malinis ang pagkakagupit. Kitang-kita niya ang pahabang tattoo sa kaliwang parte ng leeg nito. Hindi niya maitatanggi ang natikas nitong tindig na para bang sa lalake.

 
'Ang pogi!' sigaw ni Becky sa isipan niya.

 
“Hey? Becky? Are you there?” tawag ni Summer kay Becky. Pinitin niya pa ang kamay sa harapan nito.
Napakurap-kurap naman si Becky at agad na nagbaba ng tingin. Muli siyang lumunok at pinakalma ang sarili.

 
“Y-Yes? Ano ang kailangan mo sa akin? Paano mo ako nahanap?” sunod-sunod na tanong niya.
Ngumiti si Summer. “Freen wants me to get you. Wala ka nang trabaho, ’di ba?”

“Freen? Hinanap niya ako?”

 
Biglang gumaan ang pakiramdam niya noong marinig ang pangalan ni Freen. Hindi naging maganda ang huli nilang pagkikita pero nauunawaan naman niya ang dalaga. Sa unang pagkakataon ay nakita niyang takot ito sa harap ng ibang tao.

 
Tumikhim si Becky noong makita ang mapanudyong mga ngiti ni Summer. “B-Bakit daw?”

“Do you miss her?”

“Huh?”

Tumawa si Summer. “Come on. Mainit dito sa labas.” Umikot ito papunta sa kabilang parte ng kotse. “Get in.”

Nalilito man ay sumunod si Becky kay Summer. Sumakay siya sa sasakyan at tahimik na hinintay ito. Hindi na nagtagal sa gilid ng kalsada ang kotse at pinaandar na rin.

 
“Saan tayo pupunta?”

“Well, Freen asked me to give you a job. Wala ka na raw trabaho?”

“Huh?” Napaisip si Becky. “Wala naman akong nasabi sa kaniyang gano'n. Pero nasabi ko na baka mawalan ako ng… ibig sabihin binibigyan niya ako ng trabaho?”

“Yes, kasasabi ko lang. Pero wala ka na ba talagang trabaho?”

Napangiti nang malapad si Becky. “Wala na! Actually, kakatanggal lang sa akin ngayon!” Sinapo niya ang bibig. “Kaya idol ko talaga siya e!” maluha-luhang sabi pa niya.

 
“Hindi ka niya girlfriend?”

Namilog ang mga mata ni Freen. “I wish!”

Natawa si Summer. “Tell me… girlfriend ka na nga ba ni Freen?”

Natahimik si Becky. Kung iisipin ay wala naman silang label ni Freen. Para ngang naka-one night stand niya lang ang dalaga. Pero hindi niya maitatanggi na nagustuhan niya ang gabing magkasama silang dalawa. Pero imposible naman kasing magustuhan siya nito.

Umiling si Becky. “Naku, hindi.”

“Weh?”

“Oo nga. Asa naman ako na magustuhan ako ng kaibigan mo? Langit 'yon, simpleng paruparo lang ako sa gilid.”

“Well, Bianca Mendoza. Ikaw ang unang binigyan ng treatment ni Freen ng ganito.”

Muling natigilan si Becky. Biglang bumilis ang tibol ng puso niya dahil sa narinig. Ayaw niyang umasa pero bakit naman hindi, ‘di ba? Baka naman totoo. Baka naman mangyari.

 
Hindi nagtagal ay narating nila ang isang restaurant. Nakilala agad ni Becky ang lugar dahil iyon ang negosyo ni Freen na kasosyo ang mga kaibigan nito. Isa na roon si Summer.

 
“A-Ano pong ginagawa natin dito?” nalilitong tanong ulit ni Becky. Naglalakad na sila ni Summer papasok sa restaurant. Sarado pa iyon pero may mga staffs na. Nag-aayos ang mga ito sa loob at naghahanda para sa pagbubukas.

 
“You're a chef, right?”

“Oo,” tugon ni Becky. Pero sa kaniyang loob-loob ay muli siyang sumaya dahil naalala talaga ni Freen ang ilang mga bagy tungkol sa kaniya.

 
“You are hired now as assistant chef. And you will start today.”

Halos pumalakpak na sa saya si Becky dahil sa narinig. Ibig sabihin ay may trabaho na talaga siya!
Agad na ipinakilala si Becky ni Summer sa ilang mga empleyado nila. Iisa lang ang chef nila pero mayroong tatlong assistant chef. Agad na naglinis ng katawan si Becky at nagbihis. Labis-labis ang pasasalamat niya kay Summer. Lalong-lalo na kay Freen. Gusto niya sana ito makausap ngunit hindi na rin niya nakita si Summer na bumalik sa restaurant.

 
“Bianca!”

Agad na nabitawan ni Becky ang kutsilyong hawak noong may sumigaw sa tabi niya. Hinawakan ni Hannah ang kamay ni Becky upang tingnan iyon.

“Gosh! Akala ko pinuputol mo na ang daliri mo on purpose e!” nag-aalang sabi ki Hannah. Isa ring assistant chef sa restaurant.

 
“H-Ha?”

 
“Kanina pa kita kinakausap, girl! Iyon pala lumilipad na ang isip mo! Ano ba ang nangyari?”

Napalunok si Becky. “Wala. May naisip lang.”

“Hay naku! Sige na! Bilisan mo na riyan at kailangan na natin itong matapos.”

Tumango si Becky at muling bumalik sa ginagawa. Sa lalim ng iniisip niya ay nakalimutan na niyang nagtatrabaho pala siya. Ilang araw na rin makalipas na ma-hire siya rito. Pero magdadalawang buwan na noong huli niyang nakita si Freen. Hindi niya alam kung bakit bigla niyang naiisip ni Freen nitong nga nakalipas na araw. Siguro dahil na rin sa nabalitaan niya sa TV.

 
Ikakasal na raw si Freen sa isang lalake. Bigla siyang nalungkot dahil sa balitang iyon. Pakiramdam niya ay mali na magpakasal si Freen. Sabi nito ay ayaw nitong matali siya sa kung sino. Iyon ang nakwento nito sa kaniya noon. Pero ano pa nga ba ang magagawa niya? E sino lang ba naman siya rito?
Ilang sandali pa ay biglang naging tensyonado ang buong kusina. Nagtataka man ay hindi magawang magtanong ni Becky sa mga kasama dahil parang mga aligaga ang mga ito.

 
“Psst! Hannah! Ano ang nangyayari?”

“Basta bilisan mo na lang diyan!”

Wala nang nagawa pa si Becky kundi abalahin ang sarili sa paghahalo sa pagkaing niluluto niya.

 
“Mendoza? Bakit?”

“Siya ang gusto magdala ng pagkain ni Mr. Ford.”

“Ano ulit ang pangalan?”

“Bianca Mendoza.”

Napatigil sa paghalo si Becky at napalingon sa waiter na kausap ng chef nila. Pangalan niya ang binanggit nito kaya bigla siyang na curious. Lumingon sa kanila si Chef Chris at tumingin sa kaniya.
“Bianca. Ibigay mo iyan kay James at ikaw ang maghatid ng pagkain nila Mr. Ford.”

Agad na tumigil si Becky sa kaniyang ginagawa at lumapit sa boss. “Po? E hindi po ako waitress, Chef.”

“You are personally requested by Mr. Ford. Kaya dalhin mo na ito roon.”

Nangunot ang noo ni Becky. Hindi niya matandaan ang apelyido na binanggit nito. Pero wala na siyang nagawa pa kundi ang sumunod dito. Hinubad niya ang apron at bahagyang inayos ang sarili. Pagkatapos ay tinulak na niya ang cart na may lamang mga pagkain palabas ng kusina. Sinamahan pa siya ng waiter na papunta sa ikalawang palapag kung nasaan ang private dine.

Pagdating nila roon ay agad na inilibot ni Becky ang paningin sa paligid. Walang ibang customer sa itaas na para bang sinadya iyon.

Sino kaya ang Mr. Ford na 'yon?

“Dito,” tawag sa kaniya ng waiter.

 
Nakita agad ni Becky sa dulong parte ang isang lalake na may kaharap na babae. Lalo siyang nalito dahil hindi naman niya talaga kilala ang binata.

 
Sino kaya 'to?

Itinigil ni Becky ang cart sa gilid ng lamesa ng mga ito. Bahagya siyang nag-bow sa mga ito.

 
“Good afternoon, Mr. Ford! Here's your—Freen?”

Chapter 9: Kanina pa...

Kanina pa magkaharap sina Becky at Freen sa lamesa. Panay ang inom ni Becky sa tubig na nasa tabi niya. Kapansin-pansin na rin ang pamamawis niya dahil sa sobrang kabang nararamdaman. Ilang linggo niyang hindi nakita ang dalaga kaya hindi niya alam kung ano ang sasabihin dito. Deretso lang na nakatitig sa kaniya si Freen at wala manlang pinapakitang emosyon. Ni hindi niya nga mahulaan kung natutuwa ba ito na nagkita sila ulit o hindi.

 
Noong hinatid niya ang pagkain ng dalawa ay biglang tumayo si Mr. Ford at pinapaupo siya sa pwesto nito. Lumipat ito ng lamesa at doon pinapahatid ang ilang pagkain. Bago pa siya magtagal sa kinakaupuan ay may dumating na isa pang lalake at naupo sa lamesa ni Mr. Ford. Panay nga ang tingin niya sa mga ito dahim nakikilala niya ang binatang kasama nito. Isa iyong sikat na artista.

Tumikhim siya. “Freen… kumusta ka?” tanong ni Becky. Sinalubong niya ang mga titig nito.
Huminga nang malalim si Freen. Inabot niya ang wine glass na may lamang wine at umino doon.

 
“I'm good. Ikaw? Mukhang nakahanap ka na ng bagong work.”

Napangiti si Becky. “Oo. Salamat sa tulong mo.”

“Kumusta naman ang trabaho mo rito?”

“Ayos naman. Mabait naman ang mga katrabaho ko. Tsaka malaki ang pasweldo niyo kaysa sa nauna kong trabaho.”

“Mabuti naman.”

Humigpit ang hawak ni Becky sa laylayan ng uniporme niya. “H-Hindi ka ba pinagalitan sa inyo, Freen?” tanong niya makalipas ulit ng ilang sandali.

 
“Bakit naman ako papagalitan?”

“Freen, e kasi… hay! Bakit hindi mo tinawagan pagkatapos no'n?”

“Why?”

 
“Ano’ng why? Syempre, nag-aalala ako sa ‘yo! A-Alam mo naman nangyari noong huli tayo nagkita. Ano sabi ng mommy mo?”

 
“Nothing.”

 
“Freen—” Napapikit nang mariin si Becky. Hindi niya nagugustuhan na para bang naglilihim sa kaniya ito. “Fine. Sorry. Masyado ata ako nag-invest sa ilang oras na magkasama tayo noon. Salamat sa tulong mo sa akin, Ms. Salvador.” Tumayo siya. “Babalik na po ako sa trabaho ko.”

Mabilis na hinawakan ni Freen ang kamay ni Becky bago pa man ito makalagpas sa kaniya. “We’re still talking.”

 
“Para namang hindi ko ramdam na gusto mo akong makausap.”

 
Napabuga ng hangin si Freen. Tumayo siya at muling pinaupo ang dalaga. “Fine, sorry.” Naupong muli si Freen sa upuan niya. “Everything is okay. Hindi mo na kailangang isipin pa kung ano ang nangyari sa akin noon.”

 
“Okay,” sagot ni Becky kahit hindi pa rin siya kumbinsido sa sinabi ni Freen. “Bakit mo ba ako gustong makausap? Pananagutan mo na ako?”

Inirapan ni Freen si Becky. “No.”

“Nagbibiro lang e.” Napanguso si Becky dahil hindi manlang ngumiti ng dalaga. “Ano ba 'yon?”

“I'm offering you a deal. Dahil sa nangyari sa atin ay sa tingin ko ikaw ang pinaka tamang choice na tumulong sa akin,” pag-uumpisa ni Freen. Kinuha niya ang isang folder na nakapatong sa tabi ng upuang inuupuan niya at inabot ito kay Becky. “Read it.”

Nalilito man ay kinuha ni Becky ang folder. Agad niya itong binuklat at binasa. Unang parte pa lang ng dokumento ay napanganga na siya.

 
“I-Ikakasal? Gusto mo tayong magpakasal?” nanlalaki ang mga mata na tanong ni Becky.

 
Tumango si Freen. “Yes. And we should do it as soon as possible.”

Tiniklop ni Becky ang papel. Sandali niyang tiningnan si Samuel na masayang kausap pa rin ang kasama nito. Pagkatapos ay muli siyang tumingin kay Freen.

 
“Alam ko naman na maganda ako… at masarap. Kahit walang pera. Pero sigurado ka ba? Bakit? Na in love ka na ba sa akin dahil sa nangyari sa atin?”

Umarko ang gilid ng labi ni Freen. “Don't get me wrong, Becky. Kung ano man ang nangyari sa atin noon, okay. I'm sorry. Lasing ako noon. We both are. But this contract is different. At hindi iyon dahil sa nangyari sa atin.”

“Ang sakit mo talaga magsalita palagi, ’no?” Napalabi si Becky.

 
“I'm just stating the facts para hindi ka na umasa pa.

 
“Oo na. Pero bakit ba? 'Di ba ikakasal ka na?”

Sandaling natahimik si Freen at tiningan si Samuel. “Yes.”

“E bakit tayo magpapakasal?”

“Dahil ayaw kong sundin si Dad. Gusto kong patunayan sa kaniya na hindi ko kailangang magpatali sa isang lalake na ikukulong lang ako sa isang relasyon na hindi ko naman gusto. At isa pa… I realized I'm not into men.”

“Talaga?” Napangiti nang malapat si Becky. “Congrats for finally coming out!”

Natigilan si Freen. Hindi niya napigilang ngumiti dahil sa sinabi nito. Sa unang pagkakataon ay naging totoo siya sa sarili. At masaya siyang makita na may masaya para sa kaniya. Kaya naman ay mas lalo siyang naging pursigido na umalis sa puder ng ama.

 
“Thank you,” bulong niya. “Anyway, do you accept it? It's just for a year. Pagkalipas ng isang taon ay we can divorce each other and go on with our lives. I already put my terms there. Pwede mong idagdag diyan ang sa 'yo. Also, I will pay you.”

Muling napanguso si Becky. “Akala ko pa naman nahulog ka na sa akin. Char!” biro niya ulit at tumawa. Ngunit noong makitang muling nangunot ang noo ni Freen ay naiikom niya ang bibig.

 
Ang seryoso talaga sa buhay nito, ani niya sa isipan.

“E paano natin gagawin?”

“Ako na ang bahala doon. I just need you to agree with it.”

Tinitigan ni Becky si Freen. Inilapag niya ang folder sa lamesa at ginaya ang pagkakaupo ni Freen. Tuwid na tuwid ang likod at magkakrus pa ang mga kamay.

 
“Bukod sa pera, ano naman ang mapapala ko rito?”

Umarko ang kilay ni Freen. “What do you want then?”

Umarko din ang kilay ni Becky. Matagal siyang nakipagtitigan sa dalaga hanggang sa kusa na siyang tumigil.

 
“Oo na! Joke lang. Pinaglihi ka ba ng Mommy mo sa sama ng loob? Bakit ang hirap mo pasayahin?”
Mas lalong nangunot ang noo ni Freen. Napailing na lamang siya at kinuha ang cellphone sa bag.

“This is for you. Wait for my call. And make sure that your passport is ready. I-review mo na rin nang maigi ang contract bago mo pirmahan.”

Ngumiti si Becky. “Yes, Ma'am!”

Muling napailing si Freen. Ngunit sa kaniyang isipan ay natutuwa siya dahil tama ang kaniyang napiling tao. Kahit na magkaiba sila ng personalidad ay napapasaya naman siya nito. Hinihiling na lamang niya na maging maayos ang kanilang plano.

 
You will not win, Dad. I will dictate my own life!

Chapter 10: “Mukhang...

“Mukhang nagkasundo talaga kayo, anak! I'm so happy for you!” nakangiting sabi ni Patricia.
Matipid na ngumiti si Freen sa ina at nagpatuloy sa pag-aayos ng mga damit. Ngayong araw ang flight niya papunta sa Italy upang magbakasyon ni Samuel. Oo, kasama niya si Samuel, ang lalakeng kaniyang pakakasalan. Pero ang hindi alam ng mga magulang nila ay hindi lang iyon ang mangyayari.

 
“Thanks, Mom.”

 
Lumapit si Patricia sa anak at kinuha ang kamay nito. Tinabihan ni Freen ang ina sa kama.

 
“I’m really happy that you made up your mind, Freya Ann.”

 
Nag-iwas ng tingin si Freen sa ina. Bigla siyang nakaramdam ng konsensya dahil wala itong alam sa kaniyang binabalak. Ngunit kailangan niya itong gawin para lang makawala sa paghihigpit ng kaniyang ama.

 
“Anything… just for you two to be happy.”

 
Lalong ngumiti nang malapad si Patricia. “Salamat, anak. At alam ko rin naman na nalilito ka lang talaga. Okay lang iyon. May experience ka. Mag-explore ka. But never forget your parents. You know that we are doing this for your own welfare, right?”

 
Hindi sumagot si Freen. Sa isip niya ay lalo lang nabubuo ang kagustuhan niyang kumawala sa pamilya niya.

 
“Wala ka rin namang mapapala kung magkakagusto ka ng babae. Hindi kayo matatawag na pamilya dahil hindi ka naman mabubuntis no’n. Higit sa lahat ay isang kasalanan ang magkagusto sa kaparehas ng kasarian mo.”

 
Napatayo na si Freen. “Mom, okay. But can you please let me fix my things now? Baka mahuli ako sa flight namin,” ani niya. Humawak siya sa maleta niyang nakapatong sa kama at tumingin sa kabilang parte ng kaniyang silid. Ayaw niyang makita ng ina na naluluha na siya.

 
Ano ba ang mali sa kaniya? Wala naman. Bakit parang hirap na hirap ang mga ito na tanggapin siya?
Bumuntonghininga si Patricia. “Okay. Hihintayin kita sa baba. Are you sure hindi mo na kailangan ng tulong?”

 
“I’m good, mom.”

 
Tumango si Patricia. Tinapik niya ang balikat ng anak saka naglakad na palabas ng silid nito. Noong marinig niyang sumara ang pinto ay doon lang nakahinga nang maluwag si Freen. Nagmamadaling kinuha niya ang cellphone at tinext ang kaibigan.

 
Freen: Where are you?

Ibinaba niya ang cellphone at nagmamadali nang inayos ang mga gamit. Kaunti lamang ang mga damit na kaniyang inilagay sa maleta. Ilang mga importanteng mga papeles at hygiene kit. Bago pa man sila aalis ngayon ay naayos na ni Samuel ang mga kailangan nila. Oo, katulong niya si Samuel sa kaniyang pinaplano. Ngunit hindi ito magpapakasal sa nobyo nito. Hindi kagaya niya na desidido na siya na kalabanin ang ama niya.

Summer: We’re here.

Napatingin si Freen sa kaniyang cellphone at agad na napangiti noong makita ang mensahe ni Summer. Kailangan na lamang niya makalipad papunta sa Italy at magiging maayos na ang lahat. Isang buwan ang trip na kanilang pinili ni Samuel. Isang buwan para maisakatuparan ang kaniyang gagawin.
Pagbaba niya ay nakita na niya si Samuel sa sala nila. Kausap nito ang ina at nagtatawanan pa.

 
“You’re here!” ani Freen.

 
Tumingin si Samuel kay Freen. “Are you ready?”

 
“Yes! I can’t wait for our trip.” Makahulugan siyang ngumiti rito.

 
Napangiti naman nang malapad si Patricia. Maluha-luha pa siya habang pinagmamasdan ang malapad na mga ngiti ng anak.

 
“Samuel, I hope you take care of my daughter, huh? Pero sana naman ay hintayin niyong makasal bago kayo bumuo, okay?”

 
Bahagyang napangiwi si Freen sa sinabi ng ina. Hindi niya mawari kung paano nito iyon nasasabi. Na parang ang dali-dali lang ng lahat para sa kanila. Noong tingnan niya si Samuel ay maging ito pilit din ang mga ngiti.

 
“Sure, Tita. I will take care of my future wife.”

 
Nagulat si Freen noong bigla siyang hinatak ni Samuel at idinikit sa katawan nito. Nakakapit ito sa kaniyang baywang at marahan pang hinalikan ang noo. Halos magtayuan na ang lahat ng buhok niya sa katawan dahil sa kilabot. Alam naman niyang nagpapanggap lang ang binata sa harap ng kaniyang ina. Pero hindi pa rin niya maiwasang mandiri sa mga hawak nito sa kaniya. Ibang-iba noong sa tuwing napapadikit siya sa ibang mga babae. Lalo na kay Becky.

 
Lihim na napailing si Freen at kumapit din sa baywang ng binata. “Don’t worry, Mom. I know Samuel is a good man. And I’m thankful na pinayagan niyo kaming magbakasyon muna bago kami ikasal. This way, mas makikilala ko pa ang lalakeng pakakasalan ko.” Tiningnan niya si Samuel at ngumiti nang ubod ng tamis.

 
Lalong natuwa si Patricia sa kaniyang nasaksihan. “Of course, anak. Anything for you! Now, go. Baka ma-late na kayo sa flight niyo. Hindi ko na kayo haharangin pa masyado.”

 
“Okay, Mom! Tell Dad that I said goodbye!” ani Freen. Na may iba ring ibig sabihin. Sayang nga dahil busy ito at hindi makikita ang pag-alis niya. Dahil sisiguraduhin pag-uwi niya ay wala na itong magagawa pa.

 
“Goodbye, Tita!”

 
Magkahawak-kamay na naglakad palabas ng mansyon sina Freen at Samuel. Ang mga katulong nila ay binuhat na ang maleta ng dalaga papasok ng kotse. Hindi na nagdala pa si Samuel ng driver dahil may dadaanan pa ito.

 
Muling nilingon ni Freen ang ina at kinawayan ito. Pagkatapos ay sumakay na siya ng kotse. Hindi na sila nagtagal pa ni Samuel sa kanilang mansyon. Saka lang nakahinga nang maluwag si Freen noong hindi na niya natatanaw ang mansyon nila.

 
“Gosh! Thank you, Samuel,” ani Freen.

 
“No, thank you, Freen.”

 
Nangunot ang noo ni Freen. “Why?”

 
“Kasi kung hindi mo ito naisip ay wala talaga akong choice kung pakasalan ka.”

 
Natawa si Freen. “Why don’t you start freeing yourself too? Chance mo na rin ito.”

 
Malungkot na ngumiti si Samuel. “I already tried it, Freen. Pero ilang beses na rin hindi nangyari. I can’t loose my love again, you know? At least for you, gusto mo lang makawala sa pamilya mo. But for me? It will be hard for me.”

 
“I know. Pero hindi ba kapag mahal mo ay gagawin mo ang lahat para lang maging masaya kayo? Hanggang kailan mo susundin ang pamilya mo? Hanggang kailan ka magtitiis?”

Natahimik si Samuel. Kung tutuosin ay gusto na rin niya talagang makawala sa sariling pamilya. Nahihirapan na siya sa sitwasyon nila. Ngunit sa tuwing naiisip niya ang panahon na muntik nang mapahamak ang kaniyang nobyo dahil sa kaniya ay agad siyang naduduwag. Pero habang iniisip niya ang mga sinasabi ni Freen. Habang iniisip niya ang lakas ng loob na pinapakita nito para lang makawala sa pamilya nito ay unti-unti siyang nabubuhayan ng loob.

 
Napangiti nang malapad si Samuel. “I like what you said. Hindi man tayo magiging mag-asawa, mukhang magiging magkaibigan tayo. I’m happy that I found a friend instead.”

 
“I’m happy to help, Samuel. Utang na loob ko ito sa ‘yo. Salamat sa tulong mo.”

 
“Anything, Freen. I wish you good luck and a happy life… with her.”

 
Natigilan si Freen. Tumingin siya sa labas ng bintana at pilit na pinigilan ang sarili na mapangiti. Hindi niya alam kung bakit natuwa siya sa huling sinabi ni Samuel. Bakit bigla siyang na excite na magpapakasal siya?

Chapter 11: “Congratulations...

“Congratulations to the newlyweds!” sigaw ni Summer at itinaas ang hawak na bote ng beer. 

Matipid na napangiti si Freen. Napailing pa siya noong magsigawan ang mga kasama at palakpakan. 

Natapos na ang kasal nila ni Becky at ngayon ay nasa tapat sila ng malaking bon fire at nakapalibot doon. Kasama ni Summer ang fiancé nito at gano'n din si Samuel na kasa ang nobyo. Bukod sa kanila ay wala ng naging bisita pa ang kanilang kasal. 

“Salamat!” masayang sabi ni Becky. Katabi niya sa upuan si Freen. 

“At congrats din sa aking kaibigan na ngayon ay malaya na!”

“Oo nga,” ani Becky. “Pero ano na ang mangyayari ngayon?”

“What?” tanong ni Freen. 

Tumingin si Becky kay Samuel. “E kayo ang ikakasal, ‘di ba?”

Nagkatinginan si Samuel at Freen. 

“Hindi mo pa ba sa kaniya nasabi?” tanong ni Samuel. 

Tumukhim si Freen. “Hindi pa. But it's not important anymore. Ang importante ay nangyari na ito. And I am thankful sa tulong niyo.” 

Nangunot ang noo ni Becky. Oo, pumayag na siya na magpakasal sa dalaga. Pero sa totoo lang ay medyo nalilito pa rin siya sa mga nangyayari bukod sa gusto lang ni Freen na kabanin ang ama. Ngunit paano? At bakit siya? Paanong naging kasagutan ang pagpapakasal nila sa isa’t isa. Minabuti na lamang ni Becky na uminom ng alak. Kinontrata lang siya ni Freen. Tama, ang importante ay naikasal na silang dalawa. Hindi ibig sabihin no’n ay may karapatan na siyang magtanong. 

Lumipas ang mga oras ay napuno sila ng kwentuhan. Nalaman ni Becky na si Samuel at ang artistang kasama nito, si Jacob ay magnobyo. Ngayon ay malinaw na sa kaniya kung bakit pumayag si Samuel. Habang sila Summer naman ay ikakasal na rin pala sa susunod na buwan. 

Madaling araw na noong minabuti nilang bumalik na sa kani-kanilang mga silid sa hotel na kanilang inupan. Agad na naligo si Becky pagkarating nila sa hotel. Iniwan niya si Freen sa sala nang hindi manlang ito kinakausap. Masyado pa rin kasi itong casual sa kaniya kaya hindi niya alam kung paano ito kakausapin. 

Pagkatapos niyang maligo ay nagsuot lang siya ng bathrob. Nakita niya si Freen na nasa may counter sa kusina at umiinom pa rin ng wine. Napatigil siya sa pagpupunas ng buhok at tiningnan ito. 

“Hindi ka magsho-shower?” tanong ni Becky. 

Tumingin si Freen kay Becky. “Later.” 

Tumango si Becky. “Okay.” Muli siyang bumalik ng banyo upang ibalik ang towel na kaniyang gamit. Pagkalabas niya ay natigilan siya noong makitang naroon na si Freen sa tapat ng pinto at para bang hinihintay siya. “Oh, Freen? Sorry. Ikaw na.” Umiwas siya sa dalaga upang makapasok ito ng banyo dahil natatakpan nito iyon at hindi rin siya makalabas. 

Hindi kumilos si Freen. Nanatili itong nakatayo roon habang magkakrus ang mga braso. Nangunot na ang noo ni Becky. 

“Freen?” 

Huminga nang malalim si Freen. Tiningnan niya si Becky. “Why you became so silent earlier?” 

Napatayo nang maayos si Becky. “A-Ano’ng ibig mong sabihin?” 

“Kanina. I noticed, ni hindi ka manlang makatingin sa akin. Hindi ka na rin nakipag-usap pa masyado kila Summer. Nagbago na ba ang isip mo?” 

Bahagyang umawang ang bibig ni Becky. Hindi niya inakala na nahalata pala ng dalaga ang pananahimik niya. Tumikhim siya. “B-Baka nalalasing lang ako.” 

Umarko ang kilay ni Freen. “Really? Parang hindi naman.” 

Bumuga ng hangin si Becky. “Fine…” Pinilit niyang dumaan sa gilid ni Freen nang hindi ito nasasagi. Dumeretso siya sa kama at doon naupo. “Kasi naman, parang sabit lang ako sa plano mo. Ni hindi ka manlang nagkukwento sa akin. Kahapon pa tayo magkasama rito pero halos hindi mo ako kibuin.” 

“Why do you sound like a nagging wife? Nagtatampo ka ba?” 

Naiikot ni Becky ang mga mata. “Freen, hindi naman sa gano’n. Ang hirap mo kasi i-reach. Hindi ko alam kung paano ako aakto sa harap mo. Kung ano ba ang gagawin at sasabihin ko. Nangangapa ako sa ‘yo.” 

“Don’t be too emotional. We’re just in contract.” 

Hindi alam ni Becky kung bakit biglang may kung anong kumirot sa kaniyang dibdib dahil sa sinabi ni Freen. Hindi pa man niya matagal na nakakasama si Freen pero matagal na niyang kilala ang dalaga. At ngayon na nakakausap na niya ito nang malapitan, at higit sa lahat ay naging asawa niya pa ay sobrang malaking bagay sa kaniya. Siguro ay masyado lang siyang umaasa na magiging malapit silang dalawa. 

“Okay. Sabi mo e,” tugon ni Becky. Tumayo siya at nahiga na sa kabilang dulo ng kama. Tumagilid siya paharap sa dingding upang hindi makita si Freen. Pakiramdam niya ay maiiyak na siya dahil sa sobrang lamig ng dalaga. Ganito pala kapag wala talagang interes sa ‘yo ang inidolo mo?

“Becky,” tawag ni Freen. Ngunit hindi lumingon ang dalaga. Muli siyang huminga nang malalim. Hindi niya maisip kung paano ba kakausapin nang maayos si Becky. Totoo naman, kasama sa kontrata nila ang h’wag magkagusto sa isa’t isa. Kung ano man ang nangyari sa kanila noong una ay dala lang iyon ng alak. At hanggat maari ay ayaw niyang mag-invest ng feelings sa dalaga. “Becky.” 

“Ano ba?” tanong ni Becky nang hindi lumilingon dito. 

“Are you mad at me? Hindi ko gusto ‘tong nararamdaman ko.” 

“Bakit? Ano ba ang nararamdaman mo? Tsaka, may karapatan ba akong magalit? E we’re just in contract.” 

“What?” 

Hindi na nakapagpigil pa si Freen. Ang ayaw niya sa lahat ay ipinaparamdam sa kaniya na mali siya. Nasanay siyang siya ang laging tama dahil na rin sa posisyon niya. At higit sa lahat, may kung ano sa loob niya na hindi mapakali dahil ni hindi manlang makatingin sa kaniya si Becky. Hindi siya sanay sa pagiging malamig nito sa kaniya. Naglakad siya palapit sa kama at tumayo sa gilid nito. Nakita niyang agad na pumikit si Becky na para bang iniiwasan talagang makita siya. Naiikot niya ang mga mata at tinapik ang balikat nito. 

“Talk to me. H’wag kang matulog.” Hindi kumilos si Becky. “Becky!” 

“Ano ba?!” Iniwas ni Becky ang kamay ni Freen at naupo. Tumingala siya rito at sinalubong ang mga mata habang salubong ang mga kilay. “Para kang nanunyong jowa, a?” 

“H’wag mo ngang ibalik sa akin ang mga sinabi ko sa ‘yo.” Pinagkrus ni Freen ang mga braso. 

Inirapan ni Becky ang dalaga. “Ang hirap mo kasing kausap e. Hindi ko alam kung saan ako lulugar sa ‘yo. Pumayag ako sa set-up na ito dahil gusto kitang tulungan. Tapos ganiyan ka naman! Hindi mo ba napapansin? Ang taray mo kaya masyado!” 

Natigilan si Freen. Ngayon lang may nagsabi sa kaniyang mataray siya. “This is just what I am. At isa pa, hindi mo naman kailangang malaman ang ibang details. You are paid to do this, right?” 

Hindi makapaniwalang ngumisi si Becky. Napailing-iling siya. “‘Yan. ‘Yan tayo e. Kasi iniisip mong pera lang ang habol ko. Freen, idol kita. Masaya ako na nakakasama kita ngayon. Sa tingin mo ano pa ang nararamdaman ko ngayon na kasal tayo? Gusto kitang tulungan. Gusto kitang maging kaibigan. Iyon lang! Hindi naman ako mukhang pera masyado kagaya ng iniisip mo! Hayaan mo akong maging parte ng plano mo—” 

Hindi na naituloy pa ni Becky ang sasabihin dahil biglang sinapo ni Freen ang kaniyang mga pisngi at hinalikan siya sa labi.

Chapter 12: Hindi agad...

Hindi agad nakagalaw si Becky noong siniil siya bigla ng halik ni Freen. Hindi naman ito ang unang beses na nahalikan niya ang dalaga. Ngunit hindi niya kasi inaasahan ang ginawa nito bigla. Ilang sandali sila sa ganoong posisyon at noong tutugunin na sana ni Becky ang halik nito ay bigla naman itong tumayo nang maayos. Bahagyang nangunot ang noo niya dahil sa pagkabitin at dismaya dahil sa pagtigil nito. 

“Okay, wife,” ani Freen. Marahan niyang hinaplos ang pisngi ni Becky. Dahan-dahan hanggang sa maabot ng mga daliri niya ang labi ng dalaga. Napatitig siya roon ng ilang sandali at ngumiti. “Pretty.” 

Hindi naman malaman ni Becky ang kaniyang gagawin. Biglang bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso at nag-init ang mga pisngi. 

‘Wife? Tinawag niya ba talaga akong wife?’ tanong ni Becky sa kaniyang isipan. Pinigilan niyang ngumiti sa harapan ni Freen kahit gusto na niyang sumigaw sa sobrang kilig. Bakit naman siya nito tatawaging wife?! Oo nga’t kasal na sila. Pero hindi naman ibig sabihin no’n ay talagang mag-asawa sila. Galing mismo sa bibig nito na h’wag siyang maging masyadong emosyonal sa kung ano ang mayroon sila. 

“I’ll get a shower. Be ready.” 

Nag-angat ng ulo si Becky at nalilitong tiningnan si Freen. “Ha?” 

Hindi sumagot si Freen at naglakad na papunta sa banyo. Isa-isa nitong hinubad ang butones ng blusang suot-suot. Tuluyan niya iyong hinubad noong makapasok na siya ng banyo. Napangiti bigla nang malapad si Freen. Hindi niya alam kung bakit imbes na magalit sa mga sinabi ni Becky kanina ay natuwa pa siya. Kitang-kita niya kasi ang pag-aalala sa mga mata nito. At sa buong buhay niya bukod sa ama ay ito lamang ang nagsalita sa kaniya ng ganoon. Nang walang takot.

Samantala, hindi mapakali si Becky sa kaniyang hinihigaan. Habang tumatagal na nasa loob ng banyo si Freen ay mas lalo siyang binubundol ng kaba. Iniisip niyang maigi kung ano ba ang ibig sabihin nito. 

“Be ready? Saan? Ano’ng ire-ready ko?” tanong niya sa sarili. Bigla siyang natigilan at muling pinamulahan ng mga pisngi. “Ibig sabihin ba niya ay… Gosh! Ang harot, Beck!” kinikilig niyang sabi. Sinapo pa niya ang mga pisngi ata umiling-iling. 

Napatingin siya sa banyo noong narinig niya ang paglagaslas ng tubig mula sa loob. Dahil doon ay hindi niya maiwasang maisip ang ginagawa ngayon ni Freen. Dumadaloy mula sa shower ang malamig na tubig sa hubad na katawan ng dalaga. Hinahaplos nito ang katawan habang sinasabon ang balat. Mula sa leeg, papunta sa dibdib, hanggang sa… Napadapa na si Becky sa higaan at sinubsob ang mukha sa unan.

‘Gosh! Ano ba itong iniisip ko?! Pinagnanasaan ko na ba ang asawa ko?’ Tumagilid siya at natawa sa sarili. ‘Asawa ko? Asawa ko!’

Napahagikhik siya nang kaunti ngunit agad niya ring sinapo ang kaniyang bibig at napatingin sa banyo. Ayaw man niyang umasa pero bigla siyang nasabik sa sinabi ni Freen. Isa pa, masyado siyang kinilig dahil tinawag siya nitong wife at maganda. May itinatago naman pala itong tamis ngunit palagi na lang nakakunot ang noo. 

“Sana palagi siyang ganito,” ani Becky sa sarili. Pilit na niyang pinakalma ang sarili at hinintay ang dalaga. Ilang sandali pa ay narinig ni Becky na natigil na ang paglagaslas ng tubig mula sa banyo. Napalunok siya at mahigpit na kumapit sa kumot na tumatabing sa katawan. Bumukas na ang pinto ng banyo at agad sumabog ang amoy ng lavender na mula sa sabon na ginamit ni Freen.

‘Kalma, self. Kalma!’ sigaw niyang muli sa isipan. 

Oo nga’t hindi ito ang unang beses na magsasama sila sa iisang silid ni Freen. Pero noon kasi ay parehas silang lasing at halos walang maalala sa nangyari. Ngayon ay nakainom man sila ay alam pa rin nila ang kanilang mga ginagawa. 

Maya-maya pa ay naramdaman na ni Becky na bumigat ang kabilang parte ng kama. Tanda naupo na roon ang dalaga. Muling gumalaw ang kama at narinig niya ang malalim na paghinga ni Freen. Napalunok si Becky at pilit na kinalma ang sarili noong mulit bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso. Ngunit lumipas na ang ilang sandali ay walang nangyari. Panay na ang paggalaw ng kaniyang paa dahil sa pagkainip. Kung ano-ano na rin ang tumatakbo sa kaniyang isipan. 

‘Natutulog na kaya siya? Bakit wala siyang ginagawa? Ano na ang sunod? Bakit niya sinabing mag-ready ako? Ready naman ako anytime!’

Napangiwi si Becky at kulang na lang ay umungol sa inis. Ngunit ayaw naman niyang mahalata ng dalaga na hinihintay niya itong kumilos. Huminga siya nang malalim at minabuting dahan-dahan na humarap sa pwesto ni Freen. Pero natigilan siya noong mukha ni Freen ang sumalubong sa kaniya. Gising ito at titig na titig sa kaniya na para bang hinihintay talaga siyang humarap. 

“G-Gising ka pa pala?” tanong ni Becky. 

“I can’t sleep.” 

Tumikhim si Becky. “Bakit naman?” 

“Iniisip ko kung yayakapin ba kita o hindi. Kasi kapag ginawa ko iyon ay baka hindi ko mapigilan ang sarili ko.” 

Napamaang si Becky sa sinabi ni Freen. ‘Nagko-confess na ba siya sa akin?’ hindi makapaniwalang tanong niya sa isipan. Muli siyang tumikhim. 

“P-Pwede naman.” 

“What do you mean?” 

Ngumiti siya rito. “Pwede mo akong i-kiss at yakapin. H’wag kang magpigil. I am ready.” 

Si Freen naman ang natigilan sa sinabi ni Becky. Unti-unting sumilay ang matipid na ngiti sa kaniyang labi. “Really?” Tumango si Becky. Dahil doon ay hindi na nagpatumpik-tumpik pa si Freen. Inabot niya ang iilang pulgadang layo ng kanilang mga mukha at siniil ito ng halik. 

Agad namang tumugon si Becky sa mga halik ni Freen at sinabayan ang bawat galaw nito. Hindi na rin niya pinigilan pa ang sarili. Humawak siya sa baywang nito at inalalayan pa ang dalaga na pumatong sa kaniya. 

Sandaling tumigil si Freen. Ipinatong niya ang mga kamay sa magkabilang gilid ni Becky. Napapangiti siya habang pinagmamasdan ang mukha ni Becky. 

“I’m sorry.” 

“Para saan?” 

“Hindi ko sinasadya ang mga sinabi ko sa ‘yo kanina. Hindi ko lang talaga alam kung paano… natatakot akong ipakita sa ‘yo ang totoong ako.” 

Napangiti si Becky. Sinapo niya ang mga pisngi ni Freen. “Freen, idol kita. Kahit ano ka pa, tanggap kita. Hayaan mo lang akong tulungan ka.” 

“Thank you.” 

Bumaba ang mga mata ni Becky sa labi ni Freen. Siya ang umabot doon at hinalikan ang dalaga. Hindi kagaya kanina ay mas matagal at mas malalim na ang kanilang mga halik. Oo, kontrata lang ang dahilan kung bakit sila ganito ngayon. Wala dapat halong feelings. Pero kung kontrata lang talaga ito, bakit ganito ang kaniyang nararamdaman? 

Bumaba ang mga halik ni Freen sa leeg ni Becky. Pinuno niya ng halik iyon at dinilaan hanggang sa may tainga. Kumawala ang mahihinang ungol sa bibig ni Becky dahil doon. 

“O-Okay lang ba talaga sa ‘yo ito?” tanong ni Becky. 

“Yes. Sa ‘yo?” 

“Oo.” 

Ngumiti si Freen. Bahagya niyang ibinuka ang mga hita ni Becky at naupo sa may gitna nito. Habang hindi inaalis ang mga titig sa mga mata ng dalaga ay unti-unti niyang hinubad ang suot na roba. 

Napapalunok naman si Becky habang pinapanood ang dalaga. Unti-unting natanggal ang suot nitong roba. Lumantad sa kaniyang paningin ang katamtamang laki ng mga dibdib nito. Tayong-tayo na ang mga nipol nito na para bang kanina pa nag-aabang sa kaniyang mga haplos. Napalunok si Becky. Uupo sana siya ngunit pinigilan siya ni Freen. Kaya naman ay nanatili siyang nakahiga at hinintay ang gagawin nito. 

Hinawakan ni Freen ang tali ng suot na roba ni Becky. Tinanggal niya ang pagkakabuhol niyon at hinawi upang makita ang hubad na katawan ng dalaga. Napahugot agad siya nang malalim na paghinga noong makita ang katawan nito. Agad na tumaas ang kaniyang temperatura at may kung anong namuo sa kaniyang puson. 

Naiarko na lamang ni Becky ang kaniyang katawan noong mag-umpisa nang kainin ni Freen ang kaniyang pagkababae. Kumapit siya sa kobre kama at mas ibinuka pa ang mga hita. Hindi niya mapigilang maungol nang malakas habang patuloy sa pagdila si Freen sa kaniyang bukana. Ilang sandali iyong ginawa ng dalaga hanggang sa unti-unti na niyang maramdamang lalabasan na siya. 

“F-Freen.” 

“Hmm?” 

“Ohh… Please!” 

Sandaling tumigil si Freen at muling pumatong kay Becky. Pinunasan niya ang bibig saka hinalikan ito sa labi. Habang ang isa niyang kamay ay inabot ang pagkababae ng dalaga at nilaro-laro ang nakausling laman nito. 

Napakapit nang mahigpit si Becky sa balikat at braso ni Freen. Malalim na ang paghinga niya at sumasabay na ang kaniyang balakang sa bawat haplos ng kamay ni Freen sa kaniyang pagkababae. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ni Freen at minasahe na rin ang dibdib nito. 

Nakagat ni Freen ang labi at ipinasok na ang isang daliri sa pagkababae nito. 

Sandaling napatigil si Becky at napaungol. Mas lalong bumigat ang kaniyang paghinga dahil sa sarap na nararamdaman. Lalo na noong dinagdagan pa nito iyon ng isang daliri. 

“Ohh!”

Mas lalong nag-init si Becky. Sinapo niya ang dalawang dibdib ni Freen at isinubo ang isa. Nilaro-laro niya ang nipol nito gamit ang dila at marahang kinakagat. 

Napaungol na rin si Freen dahil sa sensasyong kaniyang nararamdaman. Ilang sandali sila sa ganoong posisyon. Papalit-palit si Becky sa kaniyang dibdib habang siya ay patuloy na nilalabas-masok ang mga daliri sa bukana nito. Hanggang sa hindi na kinaya pa ni Freen. Sinapo niya ang pisngi ni Becky at hinalikan ito sa labi. Pagkatapos ay tinigil niya ang ginagawa at pinahiga si Becky. Bahagya niya itong pinatagilid. Itinaas niya ang isang hita nito pumwesto sa gitna nito. 

Napahinga nang malalim si Becky noong dumikit sa kaniyang ari ang ari ni Freen. Agad siyang binalot nang kakaibang sensyasyon na mas nagpainit sa kaniya. Nag-umpisang gumalaw si Freen. 

Sumabay si Becky sa bawat galaw ni Freen. Sa bawat pagkiskis ng kanilang mga ari ay parang mawawala na sa sarili ang dalaga. Patindi nang patindi ang sarap na kaniyang nararamdaman at pabilis din nang pabilis ang kanilang mga galaw. Hanggang sa unti-unti na niyang naramdamang siya ay lalabasan na. 

“F-Faster!” nahihirapang sabi ni Becky. 

Nakagat ni Freen ang kaniyang labi. Mas binilisan niya pa ang pagkilos sa ibabaw ng dalaga. 

“Look at me,” tawag niya rito. 

Bahagyang napaungol si Freen nang makita ang nagsusumamong mga mata ni Becky. Sa puntong iyon ay alam na niyang malapit na ang dalaga. Kaya mas ibinuka niya pa ang mga hita at ginalingan ang pagkilos. Nagpatuloy siya sa paggalaw hanggang sa unti-unti na rin niyang naramdamang lalabasan na siya. 

Humigpit ang kapit niya sa hita ni Becky. Ilang sandali pa ay sabay na silang napaungol nang malakas. Sabay nilang inilabas ang matinding init ng katawan at naabot ang rurok ng kaligayahan. 

Bumagsak si Freen sa tabi ni Becky at naghabol ng paghinga. Ipinikit niya ang mga mata at pinakalma ang sarili. Napakislot siya noong maramdamang yumakap sa kaniya si Becky. Napangiti si Freen at hinayaan na lang ang dalaga. 

“Thank you,” ani Freen. Saka hinalikan sa ulo ang dalaga. 

Chapter 13: Ilang araw...

Ilang araw pa na nagtagal sila Freen sa Italy. At sa mga araw na iyon ay wala silang ibang ginawa kundi ang magsaya. Umalis na rin kasi sila Summer kinabukasan. Habang sila Samuel naman ay may sariling lakad. Kaya naman ay nasolo nilang dalawa ang isa't isa. 

“Parang ayaw ko nang umuwi,” ani Becky. Nakahiga sila sa beach chair sa labas ng yate kung nasaan sila. Humigpit ang yakap niya sa asawa. “H’wag na lang kaya tayo umuwi?” 

Napangiti si Freen. Hinaplos-haplos niya ang buhok nito habang nakapikit pa rin. “You know we can’t do that. Marami akong dapat asikasuhin sa Pinas.” 

Lumabi si Becky. Dumapa siya upang makita nang maayos si Freen. “Ano’ng mangyayari kapag umuwi tayo? Hindi ba magagalit ang daddy mo?”

Idinilat na ni Freen ang mga mata at tiningnan si Becky. “He will be angry… for sure. Pero wala na siyang magagawa. We’re married.” 

Muling napangiti si Becky. “Ang sarap talagang marinig ‘yan mula sa ‘yo. Never kong naisip na magkakaasawa ako agad.”

“Or hindi mo naisip na mag-aasawa ka ng babae?” 

“Grabe ka naman sa akin. Hindi kaya ako ang confuse sa ating dalawa, ‘no?” 

Natawa si Freen. “Hindi ka talaga nagpapatalo, ‘no?” 

Nginitian lang ni Becky si Freen at muling yumakap dito. “I don’t want this to end.” 

Tumingin si Freen kay Becky. Tumagilid siya at sinigurado na magsasalubong ang kanilang mga mata. “It won’t,” ani niya at hinalikan sa labi ang dalaga. 

Mahigit dalawang linggo pa silang nanatili roon bago nila naisipan nang bumalik ng Pinas at hindi na kasama sila Samuel. Habang naglalakad sa airport ay hindi maiwasang kabahan ni Freen. Alam niyang sa oras na tumapak ang mga paa niya sa Pinas ay malalaman na agad ng tatay niya na may kasama siyang babae. Tiwala siya sa mangyayari. Ngunit kinakabahan siya para kay Becky. 

“Freen, sigurado ka ba talaga na sa inyo tayo dederetso?” nag-aalalang tanong ni Becky. Nakasunod lang siya kay Freen. Parehas silang nakasuot ng sumbrelo, mask, at sunglasses. Noong una ay nagtataka pa siya kung bakit. Pero noong makakita na siya ng mga tao ay doon lang niya naunawaan kung bakit. May iilang mga tao na kumukuha ng larawan nila nang palihim. O hindi nga inililihim ng mga ito dahil may isa na makakasalubong nila na agad silang pinicture-an. 

“Yes,” matipid na sagot ni Freen.

“Ahm, hindi naman sa naduduwag ako, Freen. Pero ‘di ba dapat ikaw muna ang kumausap sa parents mo? Nakita mo naman ang sinabi ng mommy sa akin, ‘di ba?” 

Tumigil sa paglalakad si Freen. Halos mabunggo pa si Becky sa likod niya dahil hindi nito inaasahan ang pagtigil niya. Hinarap niya si Becky at ibinaba ang suot na mask. 

Namilog ang mga mata ni Becky at napalinga-linga sa paligid. Nakita niya sa dulo ang isang grupo ng mga tao na may hawak na camera at nakatutok sa kanila. Muli niyang tiningnan si Freen. 

“Ano’ng ginagawa mo? May camera!” 

Ngunit imbes na pansinin ni Freen ang paalala ni Becky ay hinawakan pa niya ang kamay nito at sinapo ang pisngi. Ngumiti siya nang malapad. “Don’t worry. I won’t let them hurt you. Just trust me okay?” 

Napalunok si Becky. Biglang bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso. Gustuhin man niyang kiligin sa sinabi ng dalaga. Ngunit hindi niya magawa dahil sa pag-aalala para kay Freen. Sigurado siya na magiging usap-usapan na naman ito. 

“S-Salamat.” 

“You’ll be okay.” 

‘OMG!’ sigaw ni Becky sa isipan. Mabuti na lamang at nakasalamin siya at mask. Dahil siguradong makikita ng lahat ang pamimilog ng mga mata niya’t pamumula ng pisngi noong hinalikan siya ni Freen sa labi. Kahit na mayroong nakaharang na mask ay ramdam pa rin niya ang diin at lambot ng labi nito. Mabilis lamang iyon pero hindi na siya nakapagreklamo pa rito. 

Ngitiang muli ni Freen si Becky. Inilagay niya ang bawat daliri sa pagitan ng mga daliri nito at hinawakan ito nang mahigpit. 

“Let’s go?”

Tumango lamang si Becky. Muling itinaas ni Freen ang mask at saka naglakad silang dalawa nang magkahawak-kamay. Lihim na napangiti si Freen noong makita niya ang gulat sa mga paparazzi sa ‘di kalayuan. Sigurado siya na hindi pa man sila nakakauwi sa kanila ay makakarating na sa ama ang balita. Na kaniyang nais.

Wala namang pagsidlan ang galak na nararamdaman ni Becky dahil sa ginawa ni Freen. Alam niyang kontrata lang sila. Alam niyang nagkakaintindihan na silang dalawa. Kung umakto sila sa isa’t isa ay parang magnobya na. Mag-asawa na sila ngunit sa totoo lang, hindi pa alam ni Becky ang nararamdaman ni Freen para sa kaniya. Ngunit kung siya ang tatanungin ay gusto na niya ang dalaga. Kaya ipinapangako niya na susuportahan niya si Freen sa mga gagawin nito. At ipaglalaban ito sa sarili nitong ama. Hinding-hindi niya ito bibiguin. 

Pagkalabas nila ng airport ay mayroon nang naghihintay na kotse sa kanila. Pinagbuksan ni Freen si Becky ng pinto at una itong pinapasok. Pasimple pa siyang tumingin muna ulit siya sa paligid at nakitang naroon pa rin ang mga paparazzi. Kaya lalo siyang napangiti. Sumakay na siya sa kotse. 

“To the mansion.” 

Chapter 14: “You really...

“You really lost your mind now, Freya Ann?!”

“Fidel!”

Mariing pinigilan ni Patricia ang asawa na sugurin ang anak. Lumuluha na siya dahil kanina pa niya pinapakiusapan ang asawa na kumalma lamang. Ngunit hindi na nito napigilan ang sarili noong dumating sa kanilang tahanan si Freen kasama ang asawa nito. 

Napakapit naman nang mahigpit si Becky sa braso ni Freen. Kanina pa siya kinakabahan. Mas dumoble ang takot niya ngayon na kaharap na nila ang ama nito. 

“F-Freen,” bulong niya. 

“What are you even thinking, huh?! You married a woman?! Ano ba talaga ang gusto mong mangyari sa pamilya natin, ha? Pinapahiya mo talaga ako!” sigaw muli ni Fidel. 

Kinuyom ni Freen ang kaniyang mga palad. Huminga siya nang malalim at sinalubong ang nanlilisik na mga titig ng kaniyang ama. Na kung siguro ay nakamamatay ang mga tingin ay kanina pa sila bumulagta ni Becky. Kinuha niya ang kamay ni Becky at hinawakan iyon. Nakita niyang lalong nag-alburoto ang mukha ng kaniyang ama. 

“What’s wrong with marrying the woman I love, Dad?” 

“Freya!” ani Patricia. “Don’t talk anymore, please!” 

Tiningnan ni Freen ang ina. “No, Mom! Umpisa pa lang ay ayaw ko na talaga sa kasal na iyon. Hindi ko gustong magpakasal kay Samuel! At wala na kayong magagawa ngayon. We are married.” 

“Love? I will show you what love is!” 

“Fidel!” 

Marahas na tinanggal ni Fidel ang hawak ni Patricia sa kaniya. Tinatlong hakbang niya ang pagitan nila ng anak at hinablot sa braso si Becky. 

“Dad!” 

Napaiyak na si Becky dahil sa malakas na paghila ni Fidel. Pakiramdam niya ay hihiwalay na sa kaniyang katawan ang braso dahil sa ginagawa nito. Mabuti na nga lang at hindi binibitawan ni Freen ang kabilang kamay niya. 

“Nasasaktan po ako!” umiiyak na sabi ni Becky. 

“Hindi lang ‘yan ang matitikman mo! You dare to seduce my daughter?!” 

“Dad! Stop it!” Hinawakan ni Freen ang kamay ng ama noong akma nitong sasampalin si Becky. “Matatanggap ko kung ako ang sasaktan mo. Pero hinding-hindi ako papayag kung pati ang asawa ko ay saktan mo!” 

Natigilan si Fidel. Para na siyang hihingalin dahil sa sobrang galit. “How can you love a woman that you didn’t even know, huh?! And a woman?!” 

“Why Dad? There’s nothing wrong if I love a woman. Mahal ko siya at iyon ang importante!” 

Kinuha ni Fidel ang kamay mula sa anak at itinulak ang anak. Lalong nag-init ang ulo niya nang makitang agad na niyakap ni Freen ang babae. 

“It’s okay now,” nag-aalalang sabi ni Freen at hinagod ang likod ni Becky. 

“Sinagad mo na talaga ako, Freen. Sumosobra ka na! You are a disgrace to this family!” 

Nangilid na rin ang mga luha ni Freen. Tiningnan niya ang ama habang yakap-yakap pa rin si Becky. “Kailan ba kayo natuwa sa ginagawa ko, Dad? All my life, I listened only to you. Bawat galaw ko. Bawat desison na gagawin ko sa buhay ko. Lahat ay ikaw ang nasusunod! Wala akong ibang sinunod kundi ikaw! But it’s still not enough because it will never be enough! Because I am not a man!” 

Natigilang muli si Fidel. Habang si Patricia naman ay mas lumakas ang iyak. Sinapo nito ang dibdib at ang bibig habang nalulungkot na nakatingin sa anak. 

“What did you say?” 

Huminga nang malalim si Freen. Sandali niyang binitawan si Becky at pinapwesto sa kaniyang likuran. 

“Narinig ko kayo ni Mom na nag-uusap noon. Kauuwi ko lang at masaya ko sanang sasabihin sa inyo na may nakuha akong achievement sa school. You were arguing with mom because she lost a child! You are blaming her because she cannot give you a son! And you are blaming me because I am not a man! Since then I tried my best para patunayan sa ‘yo ang sarili ko. Inuna ko kung ano ang magpapasaya sa ‘yo. But is it enough? No. I am never enough for you, Dad!” Sunod-sunod nang tumulo ang mga luha ni Freen. “Kaya hindi na ako papayag na kontrolin mo pa ang buhay ko ngayon. I will choose who I will end up with!” 

Pakiramdam ni Patricia ay sinasaksak ang kaniyang dibdib habang pinapakinggan ang mga sinasabi ng anak. High school noon ang dalaga noong mabuntis siyang muli ng asawa. Ngunit dahil may edad na siya ay hindi na iyon kinaya ng kaniyang matres at nalaglag ang pinagbubuntis niya. Nagtalo silang mag-asawa dahil sa tagal ng panahon ay hindi niya nabigyan ng lalakeng anak ang asawa. Ni sa hinagap ay hindi niya inakala na narinig pala iyon ng kaniyang anak. 

“Oh, Freya. I’m sorry!” ani Patricia. 

Para namang sinampal si Fidel dahil sa sinabi ng anak. Nag-iwas siya ng tingin at kinuyom ang mga palad. Mahal naman niya ang anak. Ngunit may mga paniniwala lang siya sa buhay na kahit ano ang pilit niyang gawin ay hindi niya mababago. Dahil iyon ang humubog sa kaniya kung ano siya ngayon. Kung bakit siya nasa ganitong posisyon. 

“Fine. If that’s what you want. I will let you.” 

“Fidel! H’wag mong sabihin na pinapalayas mo ang anak mo!” ani Patricia. Naglakad siya papunta sa harapan nito. “Hindi ako papayag na mawala pati ang anak natin!” 

Tiningnan ni Fidel ang asawa. “Hindi iyan ang ibig kong sabihin, Patricia. Papayag ako sa kung ano ang gusto ng anak mo. Pero dito sila titirang dalawa.” 

Nangunot ang noo ni Freen. Pinunasan niya ang mga luha at nalilitong tiningnan ang ama. Hindi ito ang inaakala niyang magiging desisyon ng ama. 

“What?” 

“S-Seryoso ka ba sa desisyon mo, Fidel.” 

“Yes. And that’s final.” 

Napangiti si Patricia. Pinunasan niya ang mga luha at hinarap ang anak. “F-Freya, you heard your dad. He’s accepting your…” Tiningnan niya si Becky. Napailing siya at muling tumingin sa anak. “Pumayag ka na.” 

“No,” mabilis na sagot ni Freen. Hindi niya sigurado ang gusto ng ama. “What are you planning, Dad?” 

Lalong nangulubot ang noo ni Fidel. “I’m agreeing now and you’re still questioning me? You’re still my daughter. Kaya kung gusto mong pumayag ako sa gusto mong gawin. Dito kayo titira sa bahay ko!” ani Fidel. Muli niyang tiningnan si Becky. Agad itong tumungo noong magsalubong ang kanilang mga mata. Napailing na lamang siya sa sinis at nagmartsa na pabalik sa opisina nito sa bahay. 

“Freya, please. Ayaw kong mawala ka rin sa akin. Parang-awa mo na, anak. Kahit para na lang sa akin. Pumayag ka na sa gusto ni Daddy mo,” pakiusap ni Patricia. 

Napabuntonghininga si Freen. Wala na siyang nagawa pa kundi ang sumak-ayon sa mga ito. 

Chapter 15: “Will you...

“Will you be okay here?” nag-aalalang tanong ni Freen kay Becky. 

Tumango si Becky. “Oo. Ayaw ko namang magalit lalo ang Daddy mo. Nakakatakot pala siya.” 

Napabuntonghininga si Freen sa sinabi ni Becky. Matapos ang paghaharap nila ng ama ay wala na siyang nagawa pa kundi ang sundin ito. Hindi na sila umalis sa mansyon at dumeretso sa kwarto niya. Na ilang taon na rin niyang hindi napapasok magmula noong umalis siya sa puder ng mga magulang. Maluwag naman iyon at malaki ang kama kaya sigurado siya na magkakasya silang dalawa. 

Naupo si Freen sa kamay sa tabi ni Becky. Hinawakan niya ang braso ng dalaga na hinawakan kanina ng ama. Napailing siya noong makitang namumula pa iyon dahil sa matinding pagkakahawak ng ama kanina. 

“I’m really sorry about this.” 

“Naku, wala 'to. Malayo naman sa bituka.”

Muling napabuntonghininga si Freen. “Why are you still joking? Akala ko ba natatakot ka kay Dad?”

Ngumiti si Becky. “Syempre naman natatakot ako. Kulang na lang ilibing ako ng buhay ng Daddy mo kanina. Pero sabi mo magtiwala ako sa 'yo, 'di ba? Kaya iyon ang ginagawa ko. Naniniwala ako na hindi mo ako hahayaang masaktan niya.”

Biglang bumilis ang pagtibok ng puso ni Freen. Bigla siyang namangha sa pinapakita sa kaniya ni Becky. Kaya naman ay mas lalong sumidhi ang kagustuhan niyang maging malaya sa ama. Susundin niya na lang muna ito sa ngayon. 

Inabot ni Freen ang labi ni Becky at hinalikan. Saglit lang pero biglang napahagikhik si Becky. 

“Ang hilig mo talagang manggulat!”

“You're so cute.”

“Cute lang?”

Ngumiti si Freen. “Come here.” Lumapit pa sa kaniya si Becky. Niyakap niya ito at hinalikan sa noo. “I will protect you no matter what.”

Gumanti rin ng yakap si Becky kay Freen. Masaya siya dahil kahit na ganoon ang ama nito ay hindi siya nito pinapabayaan. Masaya siyang maramdaman na totoo si Freen sa mga sinasabi nito sa kaniya. 

Nasa ganoon silang posisyon nang biglang bumukas ang pinto. 

“Freya Ann—” 

Natigilan si Patricia nang makita ang anak at asawa nito na magkayakap. Dali-dali namang bumitaw si Becky kay Freen at umusod palayo dito. 

“Mom! Can you knock, please?”

Iniikot ni Patricia ang mga mata. “You never lock your room. What do you expect from me?”

Nabuga ng hangin si Freen. Tumayo siya at hinarapan ina. 

“What do you need?”

“Nothing. I'm just checking up on you. Alam mo naman kung gaano ako kasaya na narito ka na ulit. Nakita mo ba? Wala akong pinabago sa kwarto mo.”

“I noticed it.”

Tumingin si Patricia kay Becky. Lalo siyang nainis noong mapatingin ito sa kaniya at nginitian siya. Inirapan niya lang ito at muling tumungin sa anak. 

Bigla naman nakaramdam nang pagkakapahiya si Becky. Kung hindi lang dahil kay Freen ay aalis na talaga siya rito. Pero ayaw niyang ipakita sa asawa na pinaghihinaan siya ng loob. Gusto niyang matulungan ito. 

“Are you really sure that she'll be in your room too?”

Nangunot ang noo ni Freen. “Of course. Bakit naman hindi?”

“Well, marami naman tayong rooms anak. Kung gusto mo ay ipapahanda ko na lang ang isang guest—”

“Mom,” pigil ni Freen sa ina. “She’s my wife. Kung nasaan ako ay nandoon din siya.”

“E anak, kasi. Parehas kayo babae. Hindi mo siya asawa!”

“Mom! Please? Pagtatalunan din ba natin ito? Akala ko ba okay na dahil pumayag na akong dito rin kami? Bakit naman pati ikaw ay parang nagiging si Dad na?” hindi makapaniwalang sabi ni Freen. 

Umawang ang bibig ni Patricia. Gusto pa sana niyang magsalita pero minabuti na lamang niyang h'wag nang makipagtalo sa anak. Ayaw naman niyang umalis ito sa kanila. 

“O-Okay. I'm sorry. I'm just suggesting, okay?”

Napailing si Freen. “You can go now, Mom. We're okay.”

Nawala nang nagawa pa si Patricia at umalis na lamang. Pero bago pa siya tuluyang makalabas ay sinamaan niya ng tingin si Becky. Hinding-hindi niya matatanggap si Becky!

Pagkaalis ng ina ay nag-ayos na ng kwarto sila Freen. Inilagay ni Becky ang mga damit sa closet ni Freen. Napapangiti pa siya habang iniisip na talaga ngang mag-asawa na sila.

“Dapat pala may picture tayong dalawa,” ani Becky habang pinagmamasdan ang ilang mga larawan ni Freen. 

“Marami sa phone ko,” sagot naman ni Freen na abala na sa laptop. Tinawagan kasi siya ng secretary niya kanina. 

Kinuha ni Becky ang isang picture frame. Batang-bata pa tingnan si Freen doon at mukhang nag-aaral pa. 

“Ang ganda talaga ng asawa ko,” napapangiting sabi ni Becky. Inilapag niya iyon at tinignan si Freen. “Ibig kong sabihin ay iyong parang sa mga mag-asawa talaga. Iyong malaki ang picture?”

Nangunot ang noo ni Freen. Nakuha naman niya agad ang ibig sabihin nito. 

“Okay. We'll do that tomorrow.”

“Thank you!”

Lumipas ang mga oras at dumating ang gabi. Kasama pa rin nila Freen ang mga magulang sa hapunan. Halos walang nagsasalita sa kanila at ramdam na ramdam ni Becky ang tensyon. Halos hindi nga niya malunok ang nginunguyang pagkain. 

Pagkatapos nila ay bumalik na rin ulit silang dalawa sa kwarto. Hindi siya hinahayaang iwan ni Freen sa tuwing lalabas siya at may gustong kuhain. Madalas ay ito pa nga ang bumababa para kuhain iyon. Mas lalo namang nagagalak si Becky. 

Gabi na at hindi makatulog si Becky. Malamig naman ang paligid at malambot ang kama. Ngunit kahit na anong baliktad niya ay hindi niya magawang makatulog. Pakiramdam niya ay namamahay siya kinuha niya ang cellphone at nag-scroll doon. Bigla siyang nalungkot kasi hindi niya pwedeng i-post ang mga picture nila ni Freen. Kaya pinalitan na lamang niya ang status sa in relationship. 

“'Yan!”

Napangiti siyang muli. Nakita niya agad na may ilang nag-like niyon at may nag-chat pa kung sino ang nobyo. Sinagot na lamang niya ang ilang mga kaibigan na trip lang. Habang ginagawa iyon ay biglang may lumabas na text message sa screen niya. 

Unknown number: Come down.

Napalunok si Becky at agad na nilingon si Freen. Nakahinga siya nang maluwag noong makitang mahimbing ang tulog ni Freen. Dali-dali niyang naupo at binura ang mensahe. Muli niyang tiningnan si Freen nang may lungkot. 

“Sorry,” bulong ni Becky. Saka tumayo at lumabas ng kwarto. 

Chapter 16: “How’s your...

“How’s your sleep?” tanong ni Freem kay Becky. Habang pinapahiran ng butter ang hawak na tinapay. 

Bumuga ng hangin si Becky. “Medyo namahay ako. Ang laki kasi ng bahay niyo,” pabirong sabi niya. 

Inilagay ni Freen ang tinapay sa platito ni Becky. “Napansin ko nga. Where did you go last night?” 

Natigilan si Becky. Gulat na tiningnan niya si Freen. “A-Ano ang ibig mong sabihin?” Kinuha niya ang tinapay at kumagat doon. Muli siyang napahugot ng paghinga dahil sa biglang tanong ni Freen. 

“Naalimpungatan kasi ako kagabi. Wala ka na sa tabi ko.” 

Nag-iwas ng tingin si Becky. “G-Gano’n ba? Baka naman noong nagbanyo ako. Kasi nga ‘di ba hindi ako makatulog nang maayos?” Kabadong tumawa siya. 

Napatango-tango si Freen. “Okay. Anyway, what’s your plan today?” 

“Balak ko sanang umuwi sa amin. Hindi pa kasi alam nila Mama na nakauwi na ako.” 

“I will send you home.” 

Namilog ang mga mata ni Becky. “Ha? H’wag na! Kaya ko na.” 

“Ano ka ba? Sabay rin naman tayong aalis kaya hayaan mo na akong ihatid ka. Para na rin makilala ko sila.” 

Mabilis na umiling si Becky. Bahagya pa nitong iwinagayway ang mga kamay. “Okay lang ako, Freen. Hindi mo na ako kailangang ihatid pa. At isa pa, hindi mo magugustuhan ang lugar namin.” 

Nangunot ang noo ni Freen. “Bakit naman? What’s wrong in your place?” 

“Squatters area iyon. Hindi ka bagay roon, ‘no?” 

“And so? I told you that I don’t care where you are from.” 

Napangiti si Becky sa sinabi ni Freen. Kitang-kita pa niya sa mukha nito ang sensiridad sa sinabi nito. Inabot niya ang kamay ni Freen at bahagya itong pinisil. 

“Alam ko naman iyon. Pero saka na lang, okay? Para din sa ‘yo ito.” 

“Fine. Fine.” Tumango-tango si Freen. “Ihahatid na lang kita sa sakayan.” 

“Sige.” 

Muli silang kumain ng almusal. Silang dalawa lang ang nasa dinning area dahil maagang umalis ang mga magulang ni Freen. Kaya naman ay medyo magaan ang pakiramdam ng dalawa. Lalo na si Becky na kagabi pa hindi mapakali. Nahihiya nga siyang tingnan si Freen pero kailangan niyang pilitin ang sarili. 

Pagkatapos nilang mag-asikaso ay lumabas na sila ng mansyon. Kagabi pa nakahanda ang ilang mga pasalubong na nabili ni Becky para sa kaniyang mga kapatid. Nasa bagback iyon at isang paperbag. Dala ni Freen ang sasakyan nito at siya na ang nagmaneho. Nasa terminal na sila noong may inabot na card si Freen kay Becky. 

“Ano ‘yan?” 

“Ahm… allowance. For you. Nakadikit na ang pin sa likod ng card.” 

Napanganga si Becky. “H-Ha? Seryoso ka ba?” Marahan niyang itinulak ang kamay nito. “H’wag na! Ano ka ba? May trabaho naman ako e!” 

Iniikot ni Freen ang mga mata. “And so what? Gusto kong bigyan ka ng pera. You deserve it.” 

“Freen.” Umiling si Becky. “Oo, kailangan ko ng pera. Pero ayaw kong abusohin ka.” 

“You’re my wife, Becky.” Kinuha ni Freen ang kamay nito. “Isipin mo na lang na allowance mo ito because of our contract.” 

Napabuntonghininga na lamang si Becky noong nakaramdam siya nang kaunting sakit sa kaniyang dibdib. Sa tuwing nababanggit nito ang tungkol sa kanilang kasunduan ay bigla siyang ibinabalik sa reyalidad. Hindi na lamang nakipagtalo pa si Becky at kinuha ang card. Nginitian niya si Freen at nagpasalamat dito. Bababa na sana siya ngunit nagsalita pa si Freen. 

“Wait.” 

Nilingon ni Becky si Freen. Nagulat siya noong bigla siya nitong halikan sa labi. 

“There. Take care, my wife. H’wag mong kalimutan na tawagan ako pagdating mo sa inyo.” 

Nahihiyang ngumiti si Becky at tumango. “Sige.” Tuluyan na siyang bumaba ng kotse. Hinintay pa niyang makaalis muna si Freen bago napabuntonghiningang muli. Nakokonsensya bigla dahil sa pakikitungo nito sa kaniya. 

Minabuti na ni Becky na sumakay ng jeep pauwi sa barangay nila. Ilang araw lang siyang nawala rito ngunit bigla siyang nanibago. Muli siyang nainggit kay Freen dahil sa maganda nitong buhay. Kung sana ay nagmula rin siya sa magandang pamilya ay hindi na niya kailangan pang maghirap. 

“Para po, Manong!” ani Becky. Tumigil ang traysikel na sa sinasakyan niya sa tapat ng isang maliit na eskinita. Nakita niya agad ilang mga tambay sa tabi ng kalsada na nakatingin sa kaniya. Gano’n din ang ilang mga kababaihang nag-uumpukan sa tabi. Napailing na lamang siya dahil alam na niya ang nasa isip ng mga ito. 

Pagkatapos makuha ni Becky ang sukli ay pumasok na siya sa eskinita kung nasaan ang bahay nila. Malayo-layo pa siya pero rinig na niya ang malakas na boses ng ina. Nagagalit na naman ito dahil sa hindi pa niya alam na dahilan. 

“Ate! ‘Ma! Nandito na si Ate!” 

Napangiti si Becky noong makita si Carlo. Ang walong taong gulang niyang kapatid na lalake. Ito ang bunso nila at sobrang malapit sa kaniya. Agad itong yumakap sa kaniyang baywang noong makalapit na siya. 

“Ate! Nasaan ang pasalubong ko?” 

Kinurot ni Becky ang pisngi ng kapatid. “Pasalubong agad? Hindi mo ba na miss ang ate?” 

“Syempre! Pero gusto ko ng chocolates!” 

Tumawa si Becky. Inabot niya ang paperbag dito. “Ayan. Bigyan mo ang mga pamangkin mo, ha?” 

“Yehey!” 

Nagmamadaling pumasok ng bahay si Carlo. Agad na bumungad kay Becky ang magulong harapan nila. Kaya naman pala sigaw nang sigaw ang nanay niya dahil naglalaba pala ito. Nasa lapag ang dalawang banyera na puno ng tubig. Ang dalawang basket ay puno rin ng mga damit. Na sigurado siya na damit na ng lahat ng mga kapatid at mga pamangkin. Maliit lamang ang harapan nila kaya nahirapan pang pumasok si Becky sa loob. 

“Oh, ano? Mabuti naman at umuwi ka pa!” bungad ni Maria sa anak. Ito ang nanay ni Becky. Nakaupo ito sa pang-isahang upuan na gawa sa kawayan at panay ang paypay sa sarili. Kahit kasi may electricfan sila ay mahina naman ang buga ng hangin niyon. 

Napatingin si Becky sa kapatid na lalake natutulog naman sa pahabang upuan. Sa gitna ng sala ay naroon si Carlo kasama ang dalawang anak ng mga kapatid niya at binubulatlat ang dalang paperbag. 

“Kukuha lang ako ng damit, Ma. Tsaka iyong uniform ko.”

“Bakit? Saan ka na naman pupunta? Hindi ka pa ba uuwi?” 

Umiling si Becky. “Hindi pa.” 

Agad na nagsalubong ang mga kilay ni Maria at sinamaan ng tingin ang anak. “Ano?! Sige! Lumayas ka na! Iyan naman ang gusto mo, ‘di ba? Ang makalayas na rito! Tangina! Bumalik ka pa talaga?” 

“Ate!”

Napatingin si Becky sa maliit nilang hagdan. Pababa roon ang kapatid niyang si Josell. Ito naman ang ikatlo niyang kapatid na babae. Nasa kolehiyo na sana ito kung hindi lang nabuntis noong second year na ito. Sa ngayon ay naghahanda ito sa muling pagpasok. Nagmamadali itong bumaba. 

“Nakabili ka?”

Ibinaba ni Freen ang dalang bagback. “Kay kuya iyong isa.”

“Yes!”

Muling napailing si Becky. Nagpapabili kasi ito sa kaniya ng bagong damit para sa pagpasok nito. Dumeretso na siya sa ikalawang palapag upang kuhain ang ilang importanteng gamit at dami. Inilagay na lamang niya iyon sa bag. Bumaba na rin siya pagkatapos. 

“O, ano? Aalis ka na lang? Wala ka bang ibibigay sa akin?” tanong muli ni Maria sa anak. 

“Ha? 'Di ba nagbigay na ako ng trenta mil bago ako umalis, Ma?”

“Hoy, Becky! Ako ay h'wag mo nang kimuwestiyon! Nakikita mo naman kung ilan ang palamunin dito sa bahay, o? Idagdag mo pa ang tatay mong nandoon na naman sa opisina niya!”

Humigpit ang hawak ni Becky sa strap ng bag. Ito ang malaking problema niya. Ang tatay niya na mahilig magsugal. Sa araw-araw na lang ay palagi itong nasa pasugalan kahit na may sakit. 

“Ano ba 'yan, Ma?! Alam namang may natutulog—o Becky! Andito ka na pala!” Naupo si Bernard. Ang panganay na kaptid ni Becky. “Baka naman may isang libo ka riyan. May tatayaan lang akong ending!” 

“Manahimik ka, Bernard! Nakita mo na ngang kailangan ng tatay mo ng maintenance! Kung nagtatrabaho ka kaya at hindi hinahayaan ang asawa mo ang magtrabaho edi may pera ka!” saway ni Maria sa anak. 

Pakiramdam ni Becky ay sasabog ang ulo niya dahil sa mga naririnig. “Bakit, Ma? Ano ang nangyari kay Papa?”

“May tubig ang tatay mo sa baga! Ayan, tinatanong mo kung ano ang nangyari at bakit naubos ang pera. Pina-check up namin dahil hindi raw makahinga. Ang mahal ng mga gamot! Diyos ko! Mauuna pa ata akong mamatay sa kunsomisyon!” 

“E bakit hinayaan niyong magsugal, Ma? Iyan na pala ang problema.” 

“Aba! Alam mo naman ang tatay mo. Tsaka, bakit ba nagtatanong ka pa? Bigyan mo na lang kami ng pera bago ka umalis!” 

Nangilid na ang mga luha ni Becky. Huminga na lang siya nang malalim at tumango. “S-Sige po. Babalik ako, Ma,” iyon na lamang ang nasabi niya bago lumabas ng bahay. 

Chapter 17: Kanina pa naka...

Kanina pa nakatitig si Becky sa harap ng atm machine. Hawak-hawak niya ang atm card na ibinigay ni Freen sa kaniya kanina. Panay ang pagbuga ng hangin niya habang hindi alam kung ano ba ang gagawin. Hindi naman sana niya gustong gamitin ang atm na iyon. Ngunit naubos na rin kasi ang paunang bayad sa kaniya ni Freen dahil sa dami ng utang nila. Sa katunayan, kung hindi siya hinatid ni Freen ay kukulangin ang kaniyang pamasahe. 

“Gosh! Ano ba ang gagawin ko?!” nahihirapang sabi ni Becky. Kapag hindi naman niya bigyan ang ina ngayon ng pera ay mas lalong malaking problema. 

Wala kasi ideya ang kaniyang mga magulang tungkol kay Freen. Ang alam nga lang ng mga ito kaya siya nawala ng halos isang buwan dahil may company trip sila. At kinailangan niyang umupa ng bahay dahil na destino siya sa ibang branch. Hindi pwedeng malaman ng pamilya niya ang tungkol kay Freen. Sigurado siyang aabusihin ito ng mga iyon. 

“Bahala na!” ani Becky. Lumapit na siya sa ATM machine at ipinasok ang card. Noong tiningnan niya ang balance ay halos lumuwa ang kaniyang mga mata. Napatingin siya sa kaniyang likuran upang tingnan kung may tao ba roon. Halos hindi na kasi niya mabilang kung ilan ba ang numerong naroon. “Grabe!” Nanginginig pa ang kaniyang kamay habang pumipindot sa butones. 

Sa huli ay nag-withdraw si Becky ng sampung libo at muling bumalik sa kanila. Nahihiya kasi siya kay Freen at baka maisip nito na masyado siyang magastos. Isang araw lang silang hindi nagkita ay sampung libo agad ang nawala sa account nito. 

“Ito lang? Saan aabot ang sampung libo, Bianca?!” galit na tanong ni Maria. 

Natameme si Becky dahil sa sinabi ng ina. “Ma, iyan na lang ang nasa akin.” 

“Ay Diyos ko naman! Ano ang gusto mo? Magdildil kami ng asin dito habang ikaw masarap palagi ang kinakain?! Hindi ka manlang ba naaawa sa mga kapatid mo? Sa pamangkin mo?! Bibili pa ako ng gamot ng tatay mo!” 

“Ma!” Hindi na nakapagpigil pa si Becky. “Sumosobra na kayo!” 

“Ano’ng sabi mo?” hindi makapaniwalang tanong ni Maria. Namimilog ang mga mata niya sa gulat dahil sinagot siyang muli ng anak. 

Pumikit si Becky noong sunod-sunod na tumulo ang mga luha niya. Pinunasan niya ang mga mata at muling tumingin sa ina. “Hindi ko naman po ata kasalanan kung bakit nawalan na kayo ng pera, Ma,” mahinahon ngunit mayriing sabi niya.

“Aba't! Nagmamayabang ka na naman?!”

“Ma! Hindi naman po sa gano'n! Ang akin lang ay pakinggan mo naman po ako. Napapagod na ako!”

“Sinusumbatan mo na ako ngayon?”

Napasinghot na si Becky. “Ma naman e! Hindi! Ang akin lang ay nakakapagod na, Ma! Bakit hindi mo ipursige si Kuya na magtrabaho? Bakit hindi mo pigilan si Papa na magsugal? Bakit hindi rin kayo gumawa nang paraan?! Pagod na ako, Ma! Pagod na ako—”

Biglang humampas ang kaliwang kamay ni Maria sa pisngi ng anak. Napaatras si Becky at sandaling nahilo. Bigla ring natahimik ang mga pamangkin at kapatid niya na patuloy sa pag-iingay sa sahig. Nagmamadaling inakay ni Josell ang mga bata papunta sa ikalawang palapag. Habang si Bernard naman ay nagpunta kunyari sa kusina upang uminom ng tubig. 

“Pagod ka na? Ha? Sa tingin mo ako, hindi? Buong buhay ko ay wala akong ibang inintindi kundi kayong magkakapatid! Nagtiis ako para sa inyo kahit madalas ay gusto ko nang sumuko. Dahil ano? Dahil mahal ko kayo! Mas pinili ko kayo kaysa sa magandang kinabukasan. Na kahit na anong gawin ko ay hindi maibibigay ng tatay mo! Kaya h’wag mo akong sumbatan diyan dahil lang maayos na ang trabaho mo! Obligasyon mong ibalik sa akin! Sa amin lahat-lahat nang paghihirap ko sa ‘yo! Iginapang ko ang pag-aaral mo kaya h’wag mo akong pagsalitaan, Bianca!” mahabang paliwanag ni Maria. 

Muling napaiyak si Becky. “Hindi ko naman po kasalanan kung bakit ganito ang buhay natin, Ma. Pinili niyong ganito tayo. Pinili niyong manatili sa ganitong buhay!” 

“Putangina mo talaga!” 

Akmang susuguring muli ni Maria si Becky. Ngunit mabilis itong inawat ni Bernard at hinila palayo sa kapatid. 

“Hayop ka! Ang kapal ng mukha mong kwestyonin ako! Ayan! Ayan ang pera mo! Isaksak mo sa baga mo!” 

Itinapon ni Maria ang pera kay Becky. Kumalat iyon sa sahig pero hindi iyon kinuha ng dalaga. Nanatili siyang nakatayo habang patuloy na lumuha. 

“Umalis ka na, Becky! Dali!” ani Bernard. 

Huminga nang malalim si Becky at tiningnan ang ina. “Wala po akong ibang gusto kundi ang maging maayos ang pamilya natin, Ma. Pero napapagod na ako. Hindi ko kayang buhatin kayong lahat. Sorry. Mahal ko kayo. Pero sana naman ay maunawaan niyo rin ako, Ma. H-Hindi niyo alam kung ano ang sakripisyong ginawa ko para lang maging maayos ang pamilya natin. Kaya please… sana ay maintindihan mo naman ako, Ma.” 

“Manahimik ka! Wala na akong anak na kagaya mo! Wala kang utang na loob! Lumayas ka rito at h’wag nang magpapakita ulit sa akin! Layas!” 

“Dali na, Becky!” 

Pinunasan ni Becky ang mga luha at nagmamadali nang lumabas ng bahay nila. Sobrang sakit na marinig na kahit na ano ang gawin niyang pagsasakripisyo sa pamilya ay wala pa rin. Imbes na matulungan ang mga ito ay mas lalo tuloy siyang nalugmok. Mula high school pa lamang siya ay nagtatrabaho na siya para sa mga ito. Kung tutuosin ay wala ngang naitulong ang mga magulang niya sa pag-aaral niya sa kolehiyo dahil nagtatrabaho na rin siya noon. Kaya napakasakit para sa kaniya ang mga sinabi nito ngayon. Mahal niya ang kaniyang pamilya at habang-buhay na nasa puso niya ang mga ito. Ngunit sobra na. 

 Nagsisisi tuloy siya na nakipagkasundo siya upang saktan si Freen para sa mga ito. 

Chapter 18: Nagpakalma...

Nagpakalma muna si Becky sa isang park pagkaalis niya sa kanila. Sigurado siyang isinusumpa na naman siya ngayon ng ina. Nahihirapan na rin kasi talaga siya. Twenty three pa lang siya pero pakiramdam niya ay may sampung anak na siyang binubuhay. Na kung iisipin ay parang totoo naman. Mahal naman niya ang mga ito. Lalo na ang mga magulang. Hinding-hindi mawawala ang respeto niya sa mga ito. Kaso hindi na niya kaya.

Dumeretso siya sa restaurant at pinilit na libangin ang sarili sa pagtatrabaho. Pero kahit anong gawin niyang focus ay hindi pa rin siya mapakali. Mabuti na nga lang at hindi siya pinapagalitan kahit panay ang pagkakamali niya. 

“Hoy, Beck! Ano na!” Bahagyang tinapik ni Hannah sng balikat ni Becky. 

“Ha?” Nilingon ni Becky si Hannah. 

“Tulala ka naman, Girl!”

Muling tumingin si Becky sa hinihiwa niyang karne. Ginagawa nila iyon sa tuwing papasara na ang restaurant para bukas ay hindi na sila nahihirapan o mauubusan ng oras. 

“May problema ba?”

Umiling si Becky. “Wala. May iniisip lang.”

“Sus! Gusto mo iinom natin 'yan?”

“Ha? Inom?”

“Oo! Sweldo ngayon! Hindi mo ba alam?”

Napaisip si Becky. “Oo nga pala!” Napangiti siya. Dahil sa nangyari ay nakalimutan niyang may sweldo pala siya ngayong araw. Kahit kasi umalis sila ni Freen ay bayad ang mga araw na absent siya. 

“Ano? Call?”

“Ewan ko.”

“Anong ewan ko? Sumama ka na! Kasama natin iba nating katrabaho.”

“Titingnan ko muna.”

“Sige na nga. Basta asahan kita, ha?”

Matipid na ngumiti na lang si Becky kay Hannah. Pagkatapos nilang maghiwa ay iniligpit na nila ito at inilagay sa freezer. Naghugas ng mga kamay at saka nagbihis sa locker room. 

Sungit 🥵: Are you going home now?

Kinuha ni Becky ang cellphone noong mag-vibrate iyon. Napangiti siya agad noong mabasa ang text ni Freen. 

Ganda lang 🤭: Sana. Kaso niyayaya ako ng mga katrabaho ko. Okay lang ba?

Sungit 🥵: Where?

Ganda lang 🤭: Inom daw sa labas. Payday kasi. 😁

Sungit 🥵: Okay.

Nangunot ang noo ni Becky. “Okay? Anong okay?”

Ganda lang 🤭: Uuwi ako agad! Promise!

Hindi na nag-reply pa si Freen. Kaya naman ay biglang nag-alala si Becky. 

“Galit ba siya? Ayaw niya ba akong payagan?” Napanguso siya. “Ang possessive, ha?” 

Ngumiti siya nang malapad noong maisip ang nakakunot na noo ni Freen. Lalo itong gumaganda para sa kaniya kapag nakasimangot ito. 

“Becky! Halika na!”

Tiningnan ni Becky si Hannah. Tumango siya rito. Kinuha na niya ang bag at sumunod sa mga ito. 

Hindi inaasahan ni Becky na sa bar ni Summer sila pupunta. Napangiti pa siya ulit dahil ngayon na lamang siya nakabalik doon. Dito sila unang nagkita ni Freen kaya 'di niya makakalimutan ang lugar. 

Umupa sila ng isang kwarto na may karaoke sa loob. Doon ay nag-umpisa na silang magkasiyahan. Patawa-tawa lang si Becky habang umiinom ng alak. Panay rin kasi ang tingin niya sa CP at binabantayan kung magti-text ba si Freen. 

“Beck! Sayaw tayo!” 

Hinila ni Hannah si Becky. Hindi na siya nakatanggi pa noong lumabas sila ng kwarto at pumunta sa ibaba. 

“Bakit pa tayo pumunta rito, Hannah? Masaya naman na sa loob e!” reklamo ni Becky. 

Tumawa si Hannah. “Ano ka ba?! Mas masaya rito! Whoa!”

Hindi na lamang tumanggi pa si Becky. Magkasama sila ni Hannah na sumayaw sa dance floor.

Pilit na inaliw ni Becky ang sarili habang kasayaw si Hannah. Hindi naging maganda ang umaga niya kanina dahil sa mga sinabi ng ina. Inisip niya na dapat mag-focus na lang siya sa mga taong talagang nakatutulong sa kaniya at may pag-aalala sa kaniya. Dahil na rin siguro sa alak kaya masyado silang naging malapit sa pagsasayaw. Ngunit para sa kanilang dalawa ay walang malisyo iyon dahil magkaibigan lamang sila. 

Ngunit ang hindi alam ni Becky sa kalayuan ay mayroong nagmamasid sa kanila. Lihim nitong kinukuhaan sila ng larawan habang masaya silang nagsasayaw. 

Alas onse na noong nagpaalam na sila sa isa't isa. Pare-parehas na silang gumegewang sa paglalakad. May ilan pa ngang katrabaho si Becky na inaakay na ng mga kasama nila. 

“Haist! Banyo muna tayo, Beck!” yaya ni Hannah. 

Tumango si Becky. “Sige. Naiihi na rin ako e.”

“Oy! Mauna na kayo! Ingat!” paalam ni Hannah sa mga kasama.

Kumaway sa kanila ang mga ito. Habang sila naman ni Hannah ay pumunta sa banyo. Gumewang pa si Hannah nang kaunti kaya inalalayan na ito ni Becky. 

“Nalasing ka ata?” biro ni Becky. 

“Ngayon lang! Ang dami no'n e!”

Inalalayan ni Becky si Hannah hanggang makapasok ito ng cubicle. Iniwan na niya ito roon at lumipat sa kabila upang magbawas na rin. Pagkatapos niya ay lumabas din siya kaagad doon at lumapit  sa lababo upang maghilamos. Tinamaan na rin siya ng alak kahit papaano. 

“Hannah! Lika na!”

Umungol lang si Hannah bilang tugon. Maya-maya ay lumabas na rin ito. Pagkalabas nila ay nagulat si Becky noong makita ang isang lalake sa tapat ng pinto ng banyo. Hinaharangan nito iyon kaya hindi siya makadaan. 

“Ahm, excuse me?” tanong ni Becky. 

Umakbay si Hannah kay Becky. “Kilala mo?”

Umiling si Becky. “Sir?”

“Ikaw ang asawa ni Freya Ann Salvador, ‘di ba?”

Hindi agad nakasagot si Becky. Pinilit niyang h'wag ipakita rito ang pagkagulat sa tanong nito. Paano nito iyon nalaman? Bakit siya nito nakilala?

“Freya Ann? Sino 'yon?” tanong ni Hannah. 

“Miss, may ilang katanungan lang kami—”

“Nagkakamali ho kayo, sir! Hindi ko 'yon kilala!” sagot ni Becky. 

Humakbang ito ng isa kaya napaatras si Becky. 

“Sige na, Miss. Kailangan lang namin malaman ang kaunting katanungan tungkom kay Miss Freya Ann. Bakit mo siya pinakasalan? Ibig sabihin ay totoong lesbian siya? Kailan kayo nagkakilala? Saan? Ano ang nagustuhan mo—”

Pakiramdam ni Becky ay sasabog ang utak niya sa mga naririnig. Bigla siyang narindi at binalot ng takot. Paano nito nalaman ang tungkol sa kaniya? Pilit na itinulak ni Becky ang lalake upang makadaan sila. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Hannah at hinila ito palayo sa lalake. 

Chapter 19: Hanggang sa...

Hanggang sa makauwi si Becky ay hindi nawala sa isip niya ang lalakeng nakita. Kung titingnan ito ay mukhang isa itong reporter. Ngunit paano nito nalaman ang tungkol sa kaniya? Wala siyang pinagsabihan kahit na sino. Kahit noong nasa Italy sila ay naging sobrang ingat nilang dalawa. 

Dahil wala naman siyang sasakyan at walang trysikel sa exclusive subdivision na tinitirahan nila Freen. Walang nagawa si Becky kundi ang mag-taxi. Tahimik siyang pumasok sa bakuran ng mga Salvador dahil malalim na ang gabi. Wala pa ring reply sa kaniya si Freen kaya hindi niya alam kung nasa bahay na ba ito. 

“Aba? You dare to go home late?” 

Halos mapalundag si Becky noong may magsalita mula sa kaniyang likuran. Agad siyang nag-bow noong makita si Patricia. “G-Good evening po, M-Mommy,” bati niya rito.

Umarko ang kilay ni Patricia. “Mommy? Don’t you dare call me that! Hindi kita anak!” mataray na sabi nito. 

Namaang si Becky. Tumungo siyang muli at tumango. “S-Sorry. Mrs. Salvador.” 

“Ikaw, hindi dahil pikasalan ka ng anak ko ay asawa ka na talaga niya. You are not her wife! You will never be, okay?” 

Napalunok na si Becky. Nakainom siya kaya ayaw niya sanang makaharap ito sa ganitong pangyayari. Idagdag pang hindi maganda ang pakiramdam niya dahil sa lalakeng nakita nila kanina. 

“Okay po.” Iyon na lamang ang sinabi niya. Tumalikod na siya rito. 

Napanganga naman si Patricia. Hindi siya makapaniwala na tinatalikuran siya nito. 

“Hoy! What do you think you're doing?!”

Napatigil sa paghakbang si Becky. Muli siyang humarap kay Patricia. “Po?”

“Napakawalang respeto mo naman! Ganiyan ka ba pinalaki ng magulang mo? Napaka walang modo mo!”

Naikuyom ni Becky ang mga palad. Alam niya na kapag sinagot niya ito ay si Freen ang maaapektuhan. Ngunit hindi niya nagustuhan ang sinabi nito. Aminado naman siyang hindi naging maayos ang pagpapalaki ng mga magulang niya sa kaniya. Pero kahit papaano ay nirerespeto pa rin niya ang mga ito. Masakit pa rin para sa kaniya kapag nakakarinig siya ng hindi mga magagandang salita patungkol sa mga ito. Sasagot na sana siya rito noong biglang may dumaan sa kaniyang gilid. Bahagya siyang napaatras at napatingin sa taong pumwesto sa kaniyang harapan. 

“F-Freen?” gulat na tawag niya rito. Hindi niya alam na nakauwi na pala ito. 

“Freya Ann! Andiyan ka pala!” 

Pinagkrus ni Freen ang mga braso at tiningnan ang ina. “What are you doing, Mom?” 

Namilog ang mga mata ni Patricia. Tiningnan nito si Becky na nasa likuran pa rin ni Freen. Bumuga ito ng hangin at muling tiningnan ang anak. 

“I was just talking with her. Pero siya itong bigla na lang tumatalikod sa akin. It’s disrespectful! I am your mom!” 

Napatungo si Becky. Bigla siyang pinanghinaan ng loob noong maalala niya ang eksena sa bahay nito. Ni hindi manlang nakasagot si Freen noong pagsalitaan siya ng ina nito. At isa pa, hindi naman siya totoong asawa ni Freen. Kaya hinanda na niya ang sarili na mas kakampihan nito ang ina. 

“I heard everything, Mom. My wife respects you. But please, you should do the same.” 

Nag-angat ng ulo si Becky. Hindi niya makita ang ekspresyon ni Freen ngunit nalito siya sa mga sinabi nito. 

‘Tama ba ang pagkakaintindi ko? Pinagtatanggol niya ako?’

“What did you say? Freen! I’m your mom. Bakit siya ang kinakampihan mo?” 

“But she’s my wife, Mom. Hindi mo dapat sinasabi iyon sa kaniya! I heard everything.” 

Hinawakan ni Becky ang braso ni Freen. “Freen, ayos lang ako,” bulong niya. 

“Fine. But I don’t want this to happen again, Mom.” 

Napailing si Patricia. Hindi na lamang siya sumagot at tiningnan lang ang anak. Noong tumalikod na ito ay pinanlisikan niya ng mga mata si Becky. Agad naman itong nag-iwas ng tingin at sumabay ng lakad kay Freen. 

“Are you okay?” tanong ni Freen kay Becky pagkapasok nila sa kwarto. 

Naupo si Becky sa kama at bumuntonghininga. “Oo. Medyo tipsy lang.” 

“Not that.” 

Nag-angat ng ulo si Becky. Nakatingin sa kaniya si Freen na para bang may gustong itanong pero hindi nito masabi. Ngumiti na lang si Becky at tumango. 

“Yes, Ma’am. Okay lang ako. Wala iyon.” 

“Are you sure?” 

“Oo nga. Halika rito.” Tinapik ni Becky ang higaan. Naupo naman si Freen sa tabi niya. Agad niya itong niyakap. 

“Ano’ng nangyari noong umuwi ka?” 

“Wala naman. As usual kay Mama.” Kumalas si Becky kay Freen. “Ahm, nga pala. Nabawasan ko ‘yong nasa ATM. Promise, ibabalik ko rin iyon, ha?” 

Nangunot ang noo ni Freen. “I gave it to you. Sa ‘yo na iyan. Labas ako sa kung ano man ang paggagamitan mo niyan.” 

Kinagat ni Becky ang labi at saka tumungo. Lalo siyang nanliit dahil sa sinabi ng dalaga. “Freen… kapag ba may nagawa akong hindi mo gusto. Maiintindihan mo ba ako?” 

“What do you mean?” 

Nagkibit ng balikat si Becky. “Wala naman. Gusto ko lang malaman. Alam ko naman na hindi naman talaga tayo… alam mo na?” 

Napailing si Freen. Hinawakan niya ang isang kamay ni Becky at sinapo ang kaliwang pisngi nito. 

“We are what you think, Bianca. I am happy that you are on my side. You understand me, and I am to you. So, whatever you think you did, I’m sure you have your reason. And I… will understand that.” 

Agad na nanubig ang mga mata ni Becky. Akala niya noon ay walang pakealam sa kaniya si Freen. Oo nga’t mabait ito sa kaniya pero hindi siya sigurado rito. Hindi na niya napigilan ang sarili at hinalikan ito sa labi. 

Sa sandaling panahon na kasama niya ito ay masaya siya. At habang-buhay niya iyong itatago sa kaniyang puso. 

Kinabukasan, nagising sila Freen sa malakas na pagkatok mula sa kanilang pinto. Pupungay-pungay pa si Freen habang naglalakad upang buksan iyon. 

“What? Mom—Hey!” 

Walang nagawa si Freen noong biglang pumasok ang galit na galit na si Patricia sa loob ng silid. Dumeretso ito sa kama at agad na hinila patayo si Becky. 

“Mom! What are you doing?!” tanong ni Freen. Hinawakan niya ang kamay ng ina upang sana pigilan ito. 

“Stop, Freya Ann! That woman should get out of our place now!” ani Fidel. 

Natigilan si Freen. “What do you mean, Dad?! Akala ko ba ay hahayaan mo na ako?!” 

“No, Freya Ann! You don’t understand!” Hinila ni Patricia si Becky. “This woman is disgrace to our family! Sabit na nga lang siya rito ay balak pa tayong sirain!” 

“A-Aray! Ano po ang ibig mong sabihin?! Wala akong ginagawa!” reklamo ni Becky. 

Tutulungan sana ni Freen si Becky. Ngunit biglang may itinapon na mga larawan ang kaniyang ama sa kaniya. Kumalat iyon sa sahig kaya nakita niya kung ano ang naroon. Napanganga siya at biglang nanlumo. Dahan-dahan siyang tumalungko upang kuhain ang isang larawan at titigan iyon nang maigi. Si Becky, masayang sumasayaw kasama ang isang babae. 

Chapter 20: Nanlalaki ang...

Nanlalaki ang mga matang tiningnan ni Becky ang mga pictures. Pinilit niyang bawiin ang mga kamay mula sa pagkakahawak ni Patricia at lumuhod. Ang mga iyon ay larawan niya sa club kagabi. Napalunok siya at tiningnan si Freen. 

“F-Freen, alam ko ‘to. Kagabi ‘to. Nagpaalam ako sa ‘yo, ‘di ba?” paliwanag niya. “A-At isa pa, si Hannah ito. Katrabaho ko, Freen. Kilala mo siya! T-Tapos kagabi! May lalakeng kumausap sa akin kagabi. Sabi niya taga-media siya, Freen. Pero wala akong sinabi. Please! Please, Freen. Wala ‘to. Fake news ‘to! Gawa-gawa lang ito no’ng lalake! Sigurado ako!” 

“Shut up, woman!” ani Fidel. “Kalat na kalat na sa buong bansa ang tungkol sa ‘yo! Kung hindi ko pa binayaran ang mga tao sa media ay pati mukha mo dapat lalabas na! Mabuti na lang at napigilan ko!” 

Nangingilid na ang mga luha ni Becky. Ayaw niyang pakinggan ang sinasabi ni Fidel. Sinubukan niyang hawakan ang braso ni Freen ngunit agad ito niyon inilayo. Napamaang siya dahil kitang-kita niya ang pait sa mga mata nito. Noong tingnan ni Becky ang hawak na picture ni Freen ay halos magkayakap sila ni Hannah. 

“F-Freen, please! Si Hannah ‘yan! Wala kaming relasyon, Freen. N-Nagsasayaw lang kami—” 

“Tumahimik ka!” Biglang hinila ni Patricia ang braso ni Becky. “Ang kapal kapal ng mukha mo!” Sinampal nito ang dalaga. 

Napaluha na si Becky dahil pakiramdam niya ay ayaw siyang pakinggan ni Freen. Hindi niya ininda ang pagkakasampal ng ina nito dahil ang mas importante sa kaniya ay ang paniwalaan siya ngayon ni Freen. Dahil kung titingnan ito ay para bang nasaktan ito sa nakita. 

“Freen—”

“Shut up! Halika na! Lumayas ka sa pamamahay namin!” 

Kinaladkad ni Patricia si Becky palabas ng kwarto. Panay ang sigaw ni Becky sa pangalan ni Freen ngunit hindi manlang ito tumitingin sa kaniya. Parang winawasak ang kaniyang dibdib dahil sa nangyayari. Wala siyang ibang ginusto kundi ang tulungan ito. At oo, may kontrata sila. Pero mahal na niya ang dalaga. Na pinagsisisihan niyang hindi sinabi rito. 

“Diyan ka nababagay!” Itinulak ni Patricia si Becky sa labas ng bahay. Natumba ang dalaga sa semento habang umiiyak. “Lumayas ka na rito at h'wag na h'wag pang lalapit ulit sa anak ko dahil ipapapulis kita!”

“Parang-awa niyo na po!” Lumuhod si Becky sa harapan ng mag-asawang Salvador. “Hayaan niyo po muna akong makausap si Freen! Please!”

Napaismid si Fidel. “Umalis ka na! Stay out of our lives now!”

Napahagulhol si Becky. Hindi siya nawawalan nang pag-asa. Alam niyang pakikinggan pa rin siya ni Freen dahil kilala niya ito. Paniniwalaan siya nito. Tumayo siya at pinunasan ang mga luha. Deretso niyang tiningnan sa mga mata si Fidel. 

“Hindi ito ang napag-usapan natin!”

Natigilan si Patricia. Nalilitong tiningnan niya ang asawa. “Ano'ng ibig sabihin niya, Fidel?”

Naging mabangis ang ekspresyon ni Fidel. Hinawakan niya sa braso si Becky at hinila pa ito palayo sa bahay. “Get out of my house!” sigaw niya. Tinulak niya ito kaya muli itong natumba. 

“Dad!” 

Pinilit na tumayo ni Becky at pinunasan ang mga luha. Napangiti siya noong makita si Freen na papalapit sa kanil. 

“F-Freen! Please. Makinig ka muna sa akin, ha? Please.”

Tumingin lang si Freen kay Becky. Hinarap na niya ang ama. “Ako na ang bahala sa kaniya.” 

“What? Nakita mo na nga ang ginawa niya sa ‘yo. Ano pa ba ang gusto mong malaman?!” gulat na tanong ni Fidel. 

Lumapit si Patricia sa anak. “Freya Ann. Hindi mo na kailangang kausapin ang babaeng ‘yan! Nakita mo na naman, ‘di ba? Niloloko ka niya!” 

Huminga nang malalim si Freen. Oo, nasaktan siya sa mga larawang nakita niya. Pero ayaw niya pa ring maniwala dahil kilala niya si Becky. 

“I will talk with her and decide about that,” mariing sabi ni Freen. Hinarap niya si Becky. Agad siyang nakaramdam ng kirot sa dibdib noong makitang basang-basa ang mukha nito sa luha. Pero kailangan niyang makasiguro. 

“F-Freen, please. Hindi totoo ‘yon. Si Hannah iyong nasa picture, kaibigan ko lang siya! Katrabaho ko lang siya, Freen!” paliwanag ni Becky. 

“Then bring me to her. I need to talk to her.” 

Nangunot ang noo ni Becky. Huminga siya nang malalim at tumango. “S-Sige. Kung iyan ang ikapapanatag ng loob mo. Pumunta tayo sa kaniya, Freen. Papatunayan ko sa ‘yo na hindi totoo ang inaakala niyo,” buong kompyansang sabi niya. 

“H’wag ka nang sumama sa kaniya, Freya! Hindi pa ba sapat ang mga nakita mo?” pigil ni Patricia. 

“Let her go. Para ma-realize ng anak mo at malaman niya ang katotohanan,” ani Fidel. 

Lalong nalito si Patricia. “What are you saying, Fidel? Hindi mo pwedeng hayaan ang anak mo!” 

“Enough, Patricia! Sa tingin mo ba mapipigilan din natin siya?” 

“Let’s go.” 

Hinawakan na ni Freen si Becky sa braso at inakay ito papunta sa sasakyan. Wala namang nagawa si Patricia kundi ang panoorin na lang ang anak na umalis kasama si Becky. Tiningnan niyang muli ang asawa. 

“What did you do?” 

Maang na tumingin si Fidel kay Patricia. “What?” 

“You did something, right?” 

Hindi sinagot ni Fidel ang asawa at ngumiti nang makahulugan. “Just wait.” 

 

“Freen,” tawag ni Becky kay Freen. Ngunit ni hindi manlang ito tumitingin sa kaniya at seryosong nakatitig sa daan. Napatungo siya. “S-Sorry. Hindi na dapat ako pumunta pa roon. Pero wala talaga. Mali ang inaakala mo, Freen.” 

“What do you think I’m thinking right now, huh?” 

Natigilan si Becky. Hindi niya alam ang isasagot sa dalaga. Ayaw niyang magkamali nang sasabihin dito. Pinili na lamang niyang manahimik hanggang sa marating nila ang bahay ni Hannah. 

“Dito, Freen.” 

Nasa tapat na sila ng pinto ng bahay na inuupahan ni Hannah sa isang apartment building. Lahat ng pint roon ay kulay abo at gawa sa metal. Kaya noong kumatok siya ay rinig na rinig iyon sa labas. 

Tahimik naman na nakatayo sa gilid si Freen. Magkakrus ang mga braso niya. Hindi niya alam kung ano ang magiging reaksyon niya kapag makita si Hannah. Pero kanina pa siya nagdadasal na nagsasabi ng totoo si Becky. 

“Sandali!” sigaw ng isang babae mula sa loob. Ilang sandali pa ay bumukas na iyon at iniluwa si Hannah na nakasuot pa ng manipis na pantulog. Agad itong ngumiti noong makita si Becky. “Babe!” ani nito at biglang niyakap si Becky.